จันทร์ซ่อนเล่ห์
.อุบัติเหตุทำให้วิญญาณสลับร่างกับคนแปลกหน้าที่ใบหน้าเหมือนกันอย่างกับฝาแฝด “เฮ้อ จะทำยังไงให้เชื่อละว่าฉันไม่ได้บ้านะ ฉันคือใบบัวจริงๆ” ใบบัวเผลอพูดออกมาแล้วสะดุ้งกับเสียงตอบกลับ “เฮ้อ! ก็เลิกพูดคนเดียวก่อนสิ คนจะได้เชื่อว่าเราไม่ได้บ้า” “หมอปากหมา” หล่อนหันไปว่าเขาทันทีที่หายตกใจกับการโผล่มาเงียบๆ “ปากหมาก็หมอไม่ใช่ปากเสียแล้วยังบ้าแบบเรา จะไปไหนก็ไปเลย ไม่พาไปแล้ว” เขาไล่เสียอย่างนั้น “ไม่ได้นะ อย่ามาโกง นายสัญญาแล้วว่าจะพาเราไปถ้าขอร้องดีๆ พูดเพราะๆ” “แล้วนี่เหรอพูดเพราะของเรา หือ” เขาจ้องตานิ่ง ทำให้หญิงสาวต้องรีบหลุบตาหนีแล้วพูดอ้อมแอ้ม “ก็เมื่อกี้เรา” “หือ!” เขมกรทำเสียงดักคอ หล่อนจึงพูดใหม่ “บัวพูดดีๆ แล้ว นาย” “หือ!” ดักคออีกครั้ง แล้วพูดอธิบาย “ยังไงพี่ก็อายุมากกว่าบัว มากๆ ด้วย เรียกพี่สิ” “โอเค พี่หมอคะ พาบัวไปหานมยุลีหน่อยค่ะ” แม้จะกระแทกเสียงในตอนท้ายแต่เขมกรก็พอให้อนุโลมให้ เขาพยักหน้ารับ แล้วบอกเบาๆ ว่าตามมา ก่อนออกเดินนำหน้าอีกครั้ง ***เพราะผู้หญิงทุกคนมีความลับแอบแฝง***