ลองรักอีกสักครั้ง

เรื่องราวของแม่ทำให้ฉันเลิกศรัทธาในความรัก ตัดสินใจบอกเลิกแฟนทั้งที่เขาไม่ได้ทำอะไรผิด ผ่านมาสี่ปีเขากลับมาอีกครั้งพร้อมคำพูดที่ชวนให้ใจสั่น 'พี่จะทำให้เห็นเองว่าความรักดี ๆ มีอยู่จริง' "หยีว่าเราเลิกกันเถอะ" ร่างสูงหยุดชะงักทันทีเมื่อฉันพูดจบประโยค เด็กผู้ชายตัวสูงในชุดนักเรียนอินเตอร์หันหน้ากลับมาหา คิ้วหนาขมวดเข้าหากันอย่างคนใช้ความคิด แววตาที่เคยมองฉันอย่างเอ็นดูทุกครั้งที่เจอบัดนี้เต็มไปด้วยร่องรอยแห่งความสับสนปนสงสัย "พี่ทำอะไรผิด" ขายาวก้าวมาข้างหน้าทำให้ระยะห่างระหว่างเราเริ่มน้อยลง "หรือหยีโกรธเรื่องที่พี่มางานศพคุณน้าไม่ได้" ฉันส่ายหน้า "ถ้าไม่ใช่เรื่องนี้แล้วทำไมหยีถึงต้องบอกเลิกพี่" "หยีไม่ได้รู้สึกกับพี่ธนินเหมือนเดิมแล้ว" "ไม่จริง" ใบหน้าหล่อฉายแววดื้อดึง "บอกพี่มาว่าเกิดอะไรขึ้น" "ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้นค่ะ ตอนนี้หยีอยากโฟกัสเรื่องเรียน เด็กมัธยมต้นอย่างเราก็ควรสนใจแค่การเรียนไม่ใช่เหรอ" "พี่ไม่เลิก" "แต่หยีจะเลิก" ฉันยืนยันความตั้งใจเดิม "หวังว่าพี่ธนินจะเคารพในการตัดสินใจของหยีนะคะ" 4 ปีต่อมา "พี่ธนินอย่า" เบี่ยงหน้าหลบเมื่ออีกคนจะกดจูบลงมาอีก ทำให้ตอนนี้ใบหน้าหล่อซุกซบอยู่กับซอกคอฉัน "พี่คิดถึงหยีมากเลยรู้ไหม พี่อยากเห็นหน้า อยากกอด อยากพาหยีไปกินของอร่อย ได้เดินจูงมือพาไปเที่ยว พี่อยากทำทุกอย่างกับหยีเหมือนตอนที่เราสองคนยังคบกัน" พี่ธนินกอดฉันเอาไว้แน่นจนรับรู้ได้ถึงอาการตัวสั่นจากพี่เขา "ถ้าหยีไม่ได้บอกเลิกพี่เพราะไม่รัก งั้นเรากลับมาคบกันได้ไหม" "พี่ธนินคือหยี..." "ไม่ว่าหยีกำลังกังวลเรื่องอะไรพี่อยากให้หยีรู้ว่าพี่รอได้ รอจนกว่าหยีจะพร้อมเปิดใจจริง ๆ พี่รอมาสี่ปีแค่นี้พี่ทนไหว ขอแค่หยีสัญญาว่าจะให้โอกาสพี่ก็พอ" "หยีไม่อยากให้พี่ธนินรอ" "แต่พี่อยากรอ พี่จะรอจนกว่าหยีพร้อมแล้วเล่าทุกอย่างให้พี่ฟัง" สายตาแน่วแน่ทำให้ฉันไม่กล้าแม้แต่จะปริปาก ทำได้เพียงหลับตาลงช้า ๆ ในขณะที่พี่ธนินเคลื่อนหน้าเข้ามาหา ริมฝีปากของเราสองคนแตะกันอีกครั้ง สัมผัสนุ่มหยุ่นที่ได้รับทำให้ใจฉันเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง ยิ่งจังหวะเนิบนาบแปรเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนฉันก็แทบจะดิ้นตาย ทั้งหายใจไม่ทันแล้วก็รู้สึกวูบวาบไปทั้งตัว #พระเอกคลั่งรัก #จบสุขนิยม #แฟนเก่ากับคนเดิม