ฮูหยินจอมป่วนกับแม่ทัพปีศาจ

จู่ ๆ สตรีที่เลือกมาเป็นภรรยาก็เรียกข้าว่าแม่ทัพปีศาจ ................. รอยยิ้มเหี้ยมเกรียมปรากฏบนมุมปากพร้อมกับดวงตาฉายแววเอาเรื่องของเขาทำให้ถิงถิงรู้สึกหนาว ๆ ร้อน ๆ เจ้าแม่ทัพปีศาจบ้าอำนาจช่างรักษาความโหดเอาไว้ได้เสมอต้นเสมอปลายจริง ๆ “อื้อ...ไม่สิ ข้ายอมคัดคุณธรรมสตรีก็ได้ไม่โบยนะ...ท่านแม่ทัพโบยข้าไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ ผิวข้ายิ่งแตกง่าย ๆ อยู่เกรงว่าเลือดของข้าจะทำจวนของท่านเลอะเทอะเสียเปล่า ๆ........” เธอพยายามพูดจาด้วยดี ๆ ทั้งที่อยากจะควักลูกตาหาเรื่องกับบิดปากกลบรอยยิ้มนั่นเสียจริง ช่างเจ้าเล่ห์นักเสียแรงที่ข้าชื่นชมไปตั้งมากมาย “ไม่เป็นไรเรื่องนั้นเจ้าไม่ต้องเป็นกังวลไป ข้าให้คนทำความสะอาดเดี๋ยวเดียวก็เสร็จแล้ว” “ไม่นะ...ไม่โบยสิ...ข้าจะคัดให้เสร็จวันนี้สัญญา...นะ ๆ ๆ” คิดจะต่อกรกับเจ้าคนป่าเถื่อนนั้นไม่ง่าย ถิงถิงทำได้เพียงอ้อนขอความเห็นใจ เธอจึงลุกขึ้นไปยืนเบื้องหน้าเรือนร่างสูงใหญ่พร้อมกับเงยหน้าส่งสายตาเว้าวอน......นางสูงเพียงแค่หน้าอกของเขาเท่านั้น...ไม่เห็นหรืออย่างไรนะถึงได้เมินไม่ยอมมองข้าแม้เพียงหางตา..... ..........................