ไม่อาจเรียกว่ารัก

"ไม่อาจเรียกว่ารัก" (Is this Love...?) โดย...ดาลัน เธอให้เขาไปแล้วหมดทั้งใจ แต่เขาบอกว่า...มันไม่ใช่ความรัก ชลัมภ์ไม่ได้คบผู้หญิงคนไหนเพื่อตามหา "รักแท้" เพราะคิดอยู่ตลอดว่าไม่มีอยู่จริง อีกทั้งยังเผลอดูถูกความรักของแทนรักที่มีต่อเขา คิดเอาเองว่าเธอแค่หลงใหลในตัวเด็กหนุ่มรุ่นพี่หน้าตาดี และคงลืมเขาไปง่ายๆ เพียงแค่จากกัน "เมื่อคืนพี่คิดน้อย แล้วก็อารมณ์มันพาไป" เขาบอกสั้นๆ ทั้งที่เรื่องราวหลายชั่วโมงถัดจากอารมณ์พาไป สะพัดจนข้าวของบนเตียงหลังที่เขานั่งอยู่...กระจัดกระจาย ดุจดังมีพายุพัดผ่าน "......" เธอคนนั้นได้แต่นิ่งงันไปกับคำนั้น คำว่า "คิดน้อย" กับเป็นเพราะ "อารมณ์" กำลังบ่มเพาะจนเธอเหมือนถูกผลักตกจากที่สูง เด็กหนุ่มถอนหายใจอีกรอบแล�