ชีวิตตัวประกอบอย่างข้าทำไมวุ่นวายนัก

หลี่เยว่เย่ว หญิงสาวอายุยี่สิบปี ขณะที่กำลังยืนซื้ออาหารอยู่ริมถนน ใครจะคาดคิดว่าจะมีรถยนต์ที่คนขับเมาแล้วขับชนเข้าเต็มๆ โดยที่ยังไม่ทันตั้งตัวด้วยซ้ำ รู้ตัวอีกทีก็ตื่นมาอยู่ในร่างของ หลี่เยว่เยว่ บุตรีคนเล็กของท่านราชครูหลี่  เด็กหญิงอายุหกขวบที่น่าจะเป็นไข้เนื่องจากการตกน้ำไปเพราะลงไปเก็บกำไลที่ตกลงไป โดยไม่มีผู้ใดเห็น กว่าคนจะงมเด็กขึ้นมาได้ เด็กคนนี้แช่อยู่ในน้ำเป็นเวลานานแล้ว สุดท้ายทนพิษไข้ไม่ไหวสิ้นใจจากไปและหลี่เยว่เยว่หญิงสาวอายุยี่สิบปีเข้ามาอาศัยร่างแทน แต่หลังจากที่หลี่เยว่เยว่ทบทวนเรื่องราวต่างๆ จึงค้นพบว่าแท้จริงแล้วครอบครัวนี้เป็นเพียงครอบครัวตัวประกอบในนิยายเรื่องหนึ่งเท่านั้น! ตัวอย่างบางตอน "คุณหนูกัว ไม่นึกว่าจะพบเจ้าที่นี่"เมื่อหลี่เยว่เยว่ได้ยินมู่อิงเหยาเรียกชื่อคุณผู้นี้ว่าคุณหนูกัวก็นึกออกทันที อ่อ…ที่แท้ก็นางร้ายเบอร์สองนี่เอง ส่วนตำแหน่งนางร้ายเบอร์หนึ่งนั้นแน่นอนว่าจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากน้องสาวนางเอก ดูเหมือนคุณหนูกัวผู้นี้ไม่ชอบนางเอกเพราะเห็นองค์รัชทายาทให้ความสนใจนางเอก เพราะนางหมายตาตำแหน่งพระชายารัชทายาทเอาไว้ เนื้อเรื่องมันถึงไหนแล้วนะ นางแน่ใจว่าไม่น่าจะมีฉากนี้นี่นา…หรือนางพลาดอะไรไป พระเอกไปแสดงว่าสนใจนางเอกให้นางร้ายผู้นี้เห็นตอนไหนนะ เอาเป็นว่าฉากนี้นางยืนดูเฉยๆแล้วกัน ยังไงนางเอกก็จัดการได้อยู่แล้ว "นี่คงเป็นคุณหนูหลี่สินะ ก็ไม่เห็นเท่าไหร่ไม่รู้ใช้วิธีไหนถึงเข้าหาองค์รัชทายาท จนทำให้องค์รัชทายาทให้ความสำคัญได้"พูดจบก็มองหลี่เยว่เยว่อย่างประเมินปนเหยียดหยาม หลี่เยว่เยว่กำลังงงว่าตัวเองไปทำอะไรให้นางร้ายผู้นี้โกรธแค้นเข้าถึงได้พูดจาแบบนั้นออกมาได้ นางว่านางยืนของนางเฉยๆ แล้วนะ วาจาพูดออกมาน่าเกลียดที่สุด ขณะที่นางกำลังจะตอบโต้มู่อิงเหยากับจับมือนางพร้อมดันนางไว้ด้านหลัง การกระทำปกป้องนางเป็นอย่างมาก "คุณหนูกัวโปรดระวังคำพูดด้วย การกระทำที่ตนเองอยากทำแต่ทำไม่สำเร็จ ก็อย่ายัดเยียดว่าคนอื่นจะทำเหมือนตน"หลี่เยว่เยว่ได้ยินคำพูดของมู่อิงเหยาถึงกับอยากยกนิ้วให้เลยทีเดียว ส่วนคุณหนูกัวโกรธจนตัวสั่นจนย่ำเท้าไปมา "เจ้าๆ เจ้ากล้าด่าข้าเหรอ"จากนั้นก็ชี้หน้ามู่อิงเหยาและพูดด้วยเสียงดังจนคนในร้านเริ่มหันมามอง "ข้าแค่พูดลอยๆ ถ้าเจ้าไม่ได้ทำก็อย่าวิ่งออกมารับสิ"มู่อิงเหยาพูดออกไปอย่างสงบไม่มีท่าทีขลาดกลัวแต่อย่างใด สมกับเป็นนางเอกจริงๆ หลี่เยว่เยว่มองอย่างชื่นชม "หึ ก็แค่บุตรสาวที่บิดาไม่สนใจทำเป็นหยิ่งไปเถอะ"กัวชิงเหมยพูดขึ้นเมื่อพูดจบก็มองมู่อิงเหยาอย่างถือดี "ไม่สนหรือสนใจแล้วยังไรเล่า ในเมื่อสุดท้ายข้าก็ได้ชื่อว่าเป็นบุตรสาวแม่ทัพ ไม่ต้องให้คุณหนูตระกูลพ่อค้าอย่างคุณหนูกัวมาห่วงใย" กัวชิงเหมยได้ยินอย่างนั้นก็กำลังจะเดินเข้าไปหาเรื่องแต่ถูกสาวใช้รั้งเอาไว้ "คุณหนูใจเย็นๆเจ้าค่ะ ถ้ามีเรื่องอาจจะโดนนายท่านลงโทษได้นะเจ้าคะ”กัวชิงเหมยกลัวบิดาพอสมควรเลยยอมหยุด ขณะที่นางกำลังจะพูดอะไรอีก เห็นคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามาในร้านพอดี "เยว่เยว่มีคนรังแกเจ้าหรือเปล่า บอกพี่ชายรัชทายาทได้นะพี่ชายรัชทายาทจะจัดการให้เยว่เยว่เอง"องค์รัชทายาทเดินเข้ามาในร้านกับหลี่ชิงเกอพร้อมองครักษ์อีกสองคน และหันสำรวจคนข้างกายนางเล็กน้อยก่อนจะหันมาถามนาง "ไม่มีเจ้าค่ะ คุณหนูกัวแค่เข้าใจเยว่เยว่ผิดพี่อิงเหยาเลยช่วยอธิบายให้นางฟังเจ้าค่ะ" "หืมม…เข้าใจผิดเรื่องอะไรหรือ"กัวชิงเหมยกำลังจะอ้าปากพูด แต่มีหรือคนอย่างเยว่เยว่ยอม ตอนแรกนางไม่อยากยุ่งเกี่ยวแต่พอคิดอีกทีปากแบบคนอย่างคุณหนูกัวต้องได้รับการสั่งสอนจริงๆ "คุณหนูกัวบอกว่าเยว่เยว่ก็ไม่เท่าไหร่ ไม่รู้ว่าใช้วิธีไหนเข้าหาพี่ชายรัชทายาทจนทำให้พี่ชายรัชทายาทสนใจได้เจ้าค่ะ"พูดจบนางก็ทำน่าเศร้าทันที อืม…การแสดงนางก็พอได้นิดหน่อย