ไม่เป็นแล้วนางเอกขอเป็นนางร้ายแทน ยุค 70 เล่มจบ

หลังจากที่ หยางซื่อหง ได้สิ้นใจตาย เธอถึงได้รู้ว่าตนนั้นเป็นเพียงตัวประกอบในนิยายย้อนยุคเรื่องหนึ่ง สามีของเธอหลงรักผู้หญิงคนอื่นมาตั้งนานแล้วโดยที่เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลย ไม่พอแค่นั้น...สามียังอ้างเหตุผลว่าเธอไม่สามารถมีลูกให้เขาได้ขอให้เธอหย่ากับเขา จากนั้นสามีของเธอก็ไปใช้ชีวิตคู่อย่างมีความสุขกับหญิงแพศยาคนนั้น เมื่อได้ย้อนเวลากลับมามีชีวิตอีกครั้ง ซื่อหงก็ได้แอบเอาจดหมายของสามีและหญิงชู้คนนั้นมา ริมฝีปากบางเหยียดยิ้มที่มุมปาก " หย่าก็ได้ แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากออกจากบ้านนี้ไปตัวเปล่า ! " หลี่มู่เหยียน ปฏิบัติหน้าที่ลับข้างนอกมานานหลายปี หลังจากที่ลงหลักปักฐานแล้ว เขาอยากจะพาภรรยาย้ายไปอยู่กับเขาในค่ายเพราะเขาไม่อยากหย่ากับภรรยา แต่...เดินทางยังไม่ถึงบ้าน เขากลับได้รับจดหมายหย่าจากภรรยา วันเวลาผ่านไปนาน...เขาถึงรู้ว่าภรรยานั้นหมดรักและได้รักผู้ชายคนอื่นมาตั้งนานแล้ว หย่ากันก็ได้ ถ้าคนเรารักกันจริงก็ไม่ควรรั้งกันไว้ข้าง วันหย่า...ซื่อหงและมู่เหยียนต่างก็ถือใบหย่าในมือ พวกเขาสองคนจ้องหน้ากันอยู่นาน ในเมื่อพวกเขามีโชคชะตาชีวิตที่เหมือนกันแล้ว ทำไมถึงไม่ลองเปิดใจให้กันและกันล่ะ " หรือว่า...เราสองคนมารักษาแผลใจกันดีไหมครับ " ซื่อหงคลี่ยิ้ม " ได้สิคะ " เพราะแบบนี้...ซื่อหงถึงได้เปิดใจให้กับอดีตสามีเก่าของหญิงชู้ที่อดีตสามีเธอหลงรักมานาน ในที่สุด...พวกเขาสองคนก็ตัดสินใจแต่งงานกัน ทุกคนต่างก็คิดว่าซื่อหงไม่อาจมีลูกได้ ต่างก็พากันคิดว่าพวกเขาสองคนครองครู่กันไม่ได้นาน อีกสองเดือนพวกเขาก็ต้องหย่ากันแน่ แต่...สองเดือนผ่านไป พวกเขาสองคนก็ยังคงรักกันดีไร้วี่แววที่จะหย่า ครึ่งปีผ่านไป...พวกเขาสองคนก็ยังไม่หย่ากัน ซื่อหงสอบคัดเลือกมหาลัยได้ หนึ่งปีผ่านไป...พวกเขาสองคนก็ยังไม่หย่ากัน ข่าวดี ซื่อหงท้องลูกคนแรกให้กับมู่เหยียน ทุกคนไม่อยากจะเชื่อสายตา ซื่อหงท้องได้อย่างนั้นหรือ ? ในหน่วยมีข่าวลือว่าพลเอกหลี่ถูกภรรยาควบคุมอย่างเข้มงวด นอกจากจะรายงานทุกเรื่องให้ภรรยาทราบแล้วยังต้องกลับบ้านให้ตรงเวลาด้วย ถ้าไม่อย่างนั้นพลเอกจะไม่ได้นอนร่วมเตียงกับภรรยา " ใครปล่อยข่าวลือพวกนี้ เหลวไหล ฉันเป็นถึงพลเอกไม่เคยกลัวภรรยาโว้ย " ทหารในค่ายมองหน้ากันไปมา ก่อนจะมองไปที่นาฬิกา ใกล้ถึงเวลาที่พลเอกต้องกลับบ้านไปหาภรรยาแล้วสินะ