不要害怕 ปู๋เย่าไฮ่พ่า...ใครว่าข้าไม่กลัว เล่ม 2

เสียงฝีเท้าดังตึก ๆ ตามจังหวะการวิ่ง ประตูห้องรับรองเป็นกระจกใสทำให้มองเห็นภายนอกได้อย่างถนัดตา แต่คนภายนอกไม่อาจมองเห็นคนที่อยู่ด้านในได้ ภาพที่เห็นทำให้ถังจื่อรุ่ยเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เธอนิ่งงันไปหลายวินาทีก่อนที่จะสะอื้นออกมา ถังจื่อรุ่ยยกมือขึ้นปิดปากเพื่อกลั้นเสียงสะอื้น น้ำตาที่กักเก็บเอาไว้อยู่นานร่วงเผาะลงมาด้วยความโล่งอก เธอจำใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับเทพเซียนของลู่หยางได้แม่นยำ แม้ว่าเวลานี้จะถูกปกคลุมเอาไว้ด้วยความเคร่งเครียด แต่เธอมั่นใจว่าคนคนนี้คือพี่ลู่หยางของเธอ�