มิติเร้น (รัก)

"คุณรอผมที่บ้าน ทำเรื่องเรียนจบแล้วผมจะรีบกลับมา" นี่คือคำที่สามีบอก แต่ใครจะไปรู้ว่ามันคือการเอ่ยคำลาครั้งสุดท้ายที่จะได้พบหน้ากัน สามี...คุณจะทิ้งฉันไว้คนเดียวไม่ได้ “ผัวมันหนีไปเรียน จนป่านนี้ถ้าจะมาก็คงมาแล้วล่ะ ไม่ทิ้งให้ลูกเมียต้องอยู่อย่างลำบากขนาดนี้หรอก” “นั่นน่ะสิ สงสารก็แต่เด็กน้อย ลมพัดตัวก็แทบจะปลิว แต่ดูหุ่นแม่นั่นสิ" เสียงซุบซิบนินทาต่างๆมากมายดังอื้ออึงไปทั่วสารทิศ หวังเหยินหยวนหันไปมองตามมือที่หญิงคนหนึ่งชี้ พบเห็นหญิงอ้วนคนหนึ่งนอนหลับน้ำลายยืด ปล่อยให้ลูกน้อยหน้าตาผอมโซ แทบจะแยกไม่ออกน่ารักกับมอมแมมสิ่งไหนมีมากกว่า แต่ยิ่งมองผู้หญิงคนนั้นทำไมถึงได้คุ้นยิ่งนัก นึกจินตนาการไปหากว่าตนเองอ้วนก็คงจะมีหน้าตาไม่ต่างจากผู้หญิงคนนี้ จิตใจหล่อนทำด้วยอะไร ทำไมถึงนอนกรนเสียงดังได้ขณะที่ลูกยังคงนั่งร้องไห้อยู่ข้างๆ