ทาสชายร่ายมนต์นายหญิง

‘ให้นางรักข้า หลงใหลเพียงข้า อยากได้ข้าจนทนไม่ได้’ ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็เอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยกลก็เอาด้วยคาถา นางถูกพี่ชายบุญธรรมรวมหัวกับบ่าวคนสนิทใช้คาถาบังคับให้หลงรักจนถอนตัวไม่ขึ้น นางไม่ยอมถูกควบคุมหัวใจ จึงหนีมายังคฤหาสน์นอกเมืองติดกับชายแดนนอกด่าน จนได้มาพบกับทาสชายรูปงามผู้มีความคิดอ่านลึกซึ้ง แรกๆ เขาก็ดูเย็นชาถือตัวดีอยู่หรอก หลังๆ ทำไมจึงเปลี่ยนไป คิดจะจับนางกินตลอดเวลาเล่า นี่เรียกว่าหนีหมาป่าโหยหิวมาเจอกับพยัคฆ์ล่าเนื้อแทนใช่หรือไม่! ---------------------------------------- “ในเมื่อข้าเป็นทาสของท่าน และท่านก็เป็นเจ้าของที่นี่ ฝูเซ่าเสนอขายตัวให้นายหญิงเป็นไร” นางไล้นิ้วไปตามใบหน้าหล่อเหลาเย็นชาของเขา นิ้วมือเรียววาดผ่านผิวสากแผ่วเบาดุจผิวแมลงปอ ให้ความรู้สึกคันยุบยิบ “เจ้าพูดจริงรึ ขายตัวให้ข้าเหนื่อยหน่อยนะ” ชายหนุ่มยิ้มมีเลศนัย นัยน์ตาเผยแววเจ้าเล่ห์ร้ายกาจ หัวเราะในลำคอเบาๆ คล้ายคำพูดของนางทำให้ขบขันนักหนา “ข้าขายได้ทั้งคืน จนกว่านาย