น้ำผึ้งหวานเป็นอาหารของพี่หมี

คำตอบที่ไม่ต้องถามใคร คำตอบที่ไม่ต้องไปตามหาที่ไหน คือคำตอบที่มอบให้หัวใจเป็นผู้ตอบ เมื่อรู้ว่าตัวเองเป็นเพียงโลกใบที่สองของคนรักเก่า เซนก็เลือกที่จะเจ็บแต่จบด้วยการจากมา เพียงแต่โชคชะตายังคงอยากเล่นตลกกับเขาอยู่ จึงได้ผลักไสให้เซนต้องตกเข้าไปอยู่ในอุ้งตีนหมี ที่เพียงตะปบครั้งเดียวก็สามารถส่งเขาเข้าปากเคี้ยวได้อย่างง่ายดาย ------------------------------- “กินนี่หน่อยดิ เราทำมาให้” “อะไรวะ” ถามไปอย่างนั้น แต่พี่ธิยื่นมือมารับแก้วจากผมไปจิบอยู่ดี “น้ำผึ้งมะนาว อร่อยมั้ย” “อืม” ยกดื่มอีกอึก ก่อนหันมาสบตาผมที่มองอยู่ “ชอบว่ะ” “...” หมายถึงน้ำใช่ปะ อย่ามองกันงี้ดิ ใจมันสั่นนะเว้ยพี่ “กูชอบผึ้ง” แน่ะ ยังไม่เลิก “กูอยากกินมึง อยากกินทุกวันเลย”

<