รักซ่อนใจ

เธอ...แอบรักเขามาเนิ่นนาน เขา...อยากหนีไปให้ไกลห่าง แต่...เรื่องของหัวใจนั้นห้ามกันไม่ได้ ยิ่งหนีก็ยิ่งรู้สึกรัก ห่วง หวง จนต้องนำเธอมาแนบใจ รักที่แอบซ่อนไว้ในหัวใจของทั้งสองคนกำลังจะถึงเวลาที่ต้องเผยออกมา ************* สาวหน้าหวานขยับตัวนั่งตรงๆ ทัดผมอย่างเขินอายที่อยู่ๆ ก็ดันมาหลับโชว์เขาซะได้พลางพับเสื้อสูทที่คลุมกายอยู่ให้เรียบร้อยเพื่อส่งคืนเจ้าของ “ขอบคุณนะคะสำหรับเสื้อ” มนทิราส่งเสื้อคืน อนาวินยื่นมือมารับเสื้อไว้แล้วโยนไปข้างหลังส่งๆ “ไม่เป็นไร แต่คราวหน้าคราวหลังอย่างเที่ยวไปหลับบนรถผู้ชายคนไหนอีกนะ เดี๋ยวเขาจะหาว่าคุณอ่อยเขาเสียเปล่าๆ” คนหน้าขรึมพูดเสียงเรียบๆ แม้น้ำเสียงที่เขาพูดมาจะไม่ดุดันแต่ทว่าถ้อยความนัยในเนื้อความนั้นก็ทำให้มนทิราหน้าเสียจนแทบจะร้องไห้ออกมา ช่างน่าอายเสียจริง เขาหาว่าเธอคิดจะอ่อยเขาอีกแล้ว *************** ก่อนนี้เพราะมั่นใจว่าเธอรักเขามาก มากเสียจนเขาทำอะไรเธอก็ไม่เคยโกรธจึงทำอะไรแย่ๆกับมนทิราไปหลายอย่าง ตอนนี้เขารู้แล้วว่าความทรมานเป็นอย่างไร มนทิราสอนเขาโดยที่ไม่ต้องพูดอะไรสักคำ เพราะแค่เธอจากไปเขาก็เหมือนกับตายทั้งเป็น เกือบสามเดือนแล้วที่เธอจากไปเกือบสามเดือนที่เขาต้องทนทรมานอยู่ทุกลมหายใจ อยากกอดอยากบอกว่าเขาขอโทษแต่ดูเหมือนว่ามนทิราคงไม่ให้โอกาสนั้นแก่เขาอีกแล้ว