หญิงบ้า ณ ทุ่งแดง (เล่ม 2) ตอน รุ่งอรุณสีชาด

จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อวิศวกรจากอนาคตต้องติดอยู่ในโลกอดีต..คนทั้งหมู่บ้านทุ่งแดงมองว่าลิลี่เป็นหญิงบ้าเสียสติ แต่สามีผู้ยากจนกลับเห็นว่านางฉลาดจนใต้หล้าตามไม่ทัน สิ่งที่นางสร้างล้วนแปลกประหลาดและซับซ้อน ***** ในห้องน้ำ โอ่งดินถูกปิดฝาไว้ด้วยแผ่นไม้ไผ่สาน เอ้อร์กัวเห็นว่ากระบวยที่เคยใช้ตักน้ำหายไป มีท่อไม้ไผ่ยื่นออกมาจากข้างโอ่งดินประมาณสองฉื่อ ด้านล่างก็มีเก้าอี้ตัวเล็กวางอยู่ เขางุนงง หากไม่มีกระบวยจะอาบน้ำอย่างไร "ลิลี่..เจ้าเอากระบวยตักน้ำไปไว้ที่ใด" เอ้อร์กัวตะโกนถาม "ไม่ต้องใช้กระบวย เวลาจะใช้น้ำก็เอาเท้าเหยียบบนแผ่นไม้ไผ่ที่ข้างเก้าอี้นั่ง จะมีน้ำไหลออกมาจากท่อซึ่งเชื่อมกับโอ่งดิน เจ้านั่งอาบน้ำให้สบายใจได้เลย ขัดขี้ไคลให้สะอาดด้วย" เอ้อร์กัวถอดเสื้อผ้าแขวนไว้ข้างผนังห้องน้ำ และนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเล็ก เขารู้สึกไม่สะดวกเท่าไรนัก เพราะเก้าอี้เล็กเกินไปสำหรับแขนขาที่ยาวเกินไปของเขา ชายหนุ่มใช้มือกดลงบนแผ่นไม้ไผ่ที่เอียงอยู่บนพื้นแทน เพราะเขาขายาวจนต้องเหยียดขาออก ทันทีที่กดก็มีน้ำอุ่นไหลลงมาใส่หัวของเขา เอ้อร์กัวตกใจเล็กน้อย เขาไม่รู้ว่านางใช้กลไกอะไรจึงทำให้น้ำไหลลงมาเช่นนี้ได้ แต่รู้สึกสนุกและมีความสุขในการอาบน้ำมากขึ้น คราวหน้าเขาอาจต้องทำเก้าอี้นั่งส่วนตัวของเขาใหม่ เขารู้ว่าลิลี่จงใจแกล้งเขาแน่นอน นางไม่ใช่สตรีที่คำนวณไม่เป็น จะไม่รู้ได้หรือว่าเก้าอี้ตัวนี้เล็กเกินไปสำหรับเขา มิน่าเล่านางจึงยอมให้เขาอาบน้ำก่อน "ฮึ ๆ ๆ..." ชายหนุ่มอาบน้ำสระหัวพร้อมรอยยิ้มขบขัน ในท่าทางเก้งก้างขณะนั่งขัดตัวบนเก้าอี้ตัวเล็ก นางคงไม่พอใจมาก เรื่องที่เขา....เมื่อเช้านี้