อีบุ๊กแฟร์

อนึ่งคิดถึงทศวรรษ

“ลองดูก็ไม่เสียหายอะไรนี่” คิดดังนั้นสองนิ้วกดหมายเลขโทรศัพท์ของตัวเองลงไปสิบหลักก่อนจะกดโทรออกทันที ตู๊ดดด ตู๊ดดดด~ เฝ้ารอจังหวะคนรับอย่างหัวใจสั่นกลัว อาจเพราะความตื่นเต้นที่ถ้าหากมีคนรับคงจะหลอนไม่ใช่น้อย ตู๊ดดด ตู๊ดดดด~ ไม่มีเสียงตอบรับใด ๆ และสัญญาณมันก็ไม่ได้ตัดขาดเหมือนกำลังต่อเข้ากับสายของใครสักคนอย่างปกติ แล้วทำไมมันไม่ชนกันล่ะ เพราะสายของผมก็โทรอยู่นี่ ตู๊ดดด ตู๊ดดดด~ เข็มนาฬิกาก้าวข้ามเกือบจะผ่านเที่ยงคืนในอีก... 3 2 1 โล่งใ... [อนึ่ง...อนึ่งหรือครับ?] และเสียงปริศนาก็ดังสะท้อนออกมาจากปลายสาย สายตามองที่หน้าจอของตัวเอง พยายามนับและหาเลขผิดอย่างถี่ถ้วน แต่นี่มันเบอร์กูชัด ๆ แล้วใครมันรับเบอร์กูที่เครื่องอยู่กับกูได้ เอ้า! ซวยแล้วไงกู!