สามีข้าคือหมอยาไร้หน้า

เฉียนฟาน คือ หมอยาเทวดาที่รักษาได้ทุกโรค แม้คนใกล้ตายก็สามารถต่อลมหายใจให้ได้ ทว่า... เขากลับถูกชาวบ้านเรียกขานว่า ‘ปีศาจไร้หน้า’ ทุกการรักษา ย่อมมี ‘การแลกเปลี่ยน’ เพ่ยเหลียน คือ สตรีอัปลักษณ์ ยอดกตัญญู สิ่งที่นางกลัวที่สุดก็คือ เจ้าปีศาจไร้หน้า!!! แต่แล้วโชคชะตาก็เล่นตลกร้าย เมื่อพี่สาวของนาง ใช้ตัวนางเป็น ‘ค่ารักษา’ กับหมอยาไร้หน้าผู้นั้น นางจึงกลายเป็น เจ้าสาวของปีศาจไร้หน้าผู้นั้น สวรรค์!!!! นางอยากเป็นหม้าย --- “ท่านช่วยข้าได้เหรอ?” ตอนนี้นางสั่นสะท้านไปทั้งตัว ทั้งความหนาวเย็นจากสายฝน ทั้งความเจ็บปวดที่บาดแผล และรวมไปถึงความกลัวที่กำลังกัดกินหัวใจ “แน่นอนสาวน้อย” ไม่เพียงบอกอย่างมั่นใจบุรุษลึกลับรายนี้ยังยื่นมือมาสัมผัสใบหน้าที่ผิวหนังด่างขาว จากนั้นเขาก็กดนิ้วโป้งที่ริมฝีปากขาวซีดซึ่งกำลังสั่นระริกของหญิงสาว “ท่าน... ท่านจะทำอะไรน่ะ?” เพ่ยเหลียนถามเสียงสั่น ความกลัวเพิ่มเป็นเท่าทวี “ทำแบบนี้ไง” สิ้นคำบุรุษลึกลับรายนี้ก็เข้าประชิดตัว สาบเสื้อถูกแยกออกจากกันอย่างรวดเร็ว จากนั้นคนผู้นี้ก็ดูดซอกคอของนางทันที เพราะไม่ทันตั้งหลักเพ่ยเหลียนจึงล้มลง แต่ก็มีวงแขนแข็งแรงของคนผู้นี้ช้อนท้ายทอยของนางไว้ ริมฝีปากอุ่นซ่านที่ทาบทับอยู่บริเวณต้นคอ ทำเอาชีพจรของนางเต้นผิดจังหวะ นางรู้สึกปวดหนึบบริเวณบาดแผลเป็นอย่างมากจนต้องดิ้นขัดขืน กระนั้นบุรุษรายนี้กลับไม่ยอมปล่อย ซ้ำร้ายเขายังเบียดตัวเข้าหานางมากขึ้นจนสัมผัสได้ถึงกระไออุ่นของอีกฝ่าย อา... ร่างกายของคนผู้นี้มีแต่กลิ่นสมุนไพร และกลิ่นคาวเลือด หัวใจดวงน้อยเต้นระรัว เพราะเป็นครั้งแรกที่นางปล่อยให้บุรุษเข้าถึงเนื้อตัว ไม่ได้ ทำแบบนี้มันไม่ถูกต้อง “ปล่อยข้านะ!!”