สตรีอุ่นเตียงของแม่ทัพบ้าเลือด

'เหมยซิง' หญิงสาวผู้เป็นเจ้าของใบหน้าอันอ่อนหวาน นางมีดวงตากลมโตที่กระจ่างใสดั่งดวงดาราบนฟากฟ้า รูปโฉมของนางงดงามเป็นเอกในแคว้นจ้าว ทว่าชะตาชีวิตของนางกลับมิได้โรยด้วยกลีบกุหลาบดั่งใบหน้าของนางไม่ ตั้งแต่จำความได้นางก็ต้องเข้ารับการฝึกเป็นสายลับของแคว้นจ้าว เป็นตัวหมากมีชีวิตที่ผู้เป็นเจ้าของแคว้นจะสั่งให้อยู่หรือตายนางก็ต้องทำตามอย่างไม่บิดพลิ้ว และเพราะเหตุนี้นางจึงได้รับมอบหมายให้ไปทำภารกิจลับเพื่อแว่นแคว้นของตน! นางคือสายลับที่ถูกส่งไปขโมยตราทัพของแคว้นศัตรู ตัวนางเปรียบดั่งหมากไร้ค่าตัวหนึ่งที่จะถูกเขี่ยทิ้งเมื่อไหร่ก็ย่อมได้... แล้วทำไมจะต้องยอมให้เป็นเช่นนั้นด้วยเล่า "หญิงคณิกาเช่นเจ้าเหตุใดถึงได้มีวรยุทธ์ พูด!" "ท่านอ๋องพูดเรื่องอะไรเพคะ หม่อมฉันเป็นเพียงนางระบำในหอคณิกาที่ขายศิลป์เท่านั้น สตรีเช่นหม่อมฉันจะมีวรยุทธ์ได้อย่างไร" "ในเมื่อเจ้าปากแข็งบอกว่าตัวเองเป็นเพียงสตรีที่มาจากหอคณิกา เช่นนั้นราตรีนี้เจ้าก็จงทำหน้าที่ของเจ้าซะ ปรนนิบัติข้าทั้งคืนจนกว่าข้าจะพอใจ!" 'เว่ยสือหยาง' ชินอ๋องหนุ่มผู้เป็นแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นเว่ย เอ่ยสั่งการสตรีตรงหน้าด้วยสีหน้าเย็นชา เขาอยากจะรู้นักว่านางจะยังปากแข็งไปได้อีกนานแค่ไหนกัน!