หย่าโดยไม่รู้ว่ารัก

เขาใช้เธอเป็นตัวแทนคนรักเก่า และเขาก็ไม่เคยรักเธอกับลูกในท้องเลยสักนิด... เขาอยากให้เธอตื่นมาคุยด้วย แต่ก็แวบเดียวที่คิดอย่างคนเห็นแก่ตัวแบบนั้น อรกานต์เพิ่งเผชิญช่วงเวลาที่ขาข้างหนึ่งก้าวเข้าไปอยู่ในเขตแห่งความอันตราย แล้วตอนนี้หญิงสาวก็กลับออกมาได้อย่างหวุดหวิดพร้อมตัวอ่อนในครรภ์ที่ยังครบสามสิบสองประการ ชายหนุ่มใช้สิทธิความเป็นสามีถามคุณหมอว่าภรรยาของเขาตั้งท้องมานานเท่าไร คำตอบคือเดือนกว่า ๆ ถ้าอัลตร้าซาวด์ดูก็ยังเห็นเป็นแค่ก้อนเล็ก ๆ ในถุงน้ำคร่ำ ส่วนร่างกายของคนเป็นแม่ก็ยังไม่แสดงออกให้เห็นว่ากำลังจะมีลูกเพราะหน้าท้องยังไม่ป่อง อรกานต์ซื่อสัตย์พอจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครทั้งนั้น เธอไม่เคยกล่าวถึงผู้ชายคนอื่นนอกจากบิดาที่แม้แต่หญิงสาวเองก็ยังไม่เคยเห็นหน้าเมื่ออยู่กับเขา เพราะฉะนั้น พิชญ์รู้อยู่เต็มอกว่าทารกในครรภ์ต้องเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาแน่นอน ความรู้สึกหลากหลายประการที่หลอมรวมกันจนพูดไม่ออกว่าคืออะไรกันแน่ผลักดันให้ร่างสูงก้าวไม่กี่ก้าวก็ถึงเตียงคนไข้ ผิวของอรกานต์เริ่มฝาดเลือด จิตวิญญาณเริ่มไหลเวียนเข้าสู่สภาวะปกติ พิชญ์เม้มปากขณะลูบไล้ฝ่ามือลงบนท่อนแขนเรียวเสลา ปลายนิ้วนวดคลึงเบา ๆ ที่ข้อมือเล็กจนจับได้แต่กระดูก ผอมเกินไป อุ้มท้องเด็กทั้งคนควรรับประทานอาหารให้เยอะกว่านี้ พิชญ์ดึงเก้าอี้ใต้โต๊ะวางของโดยยังรักษาความเงียบภายในห้อง ไม่ให้อรกานต์รู้สึกตัวจนนอนไม่อิ่ม หมอไม่ได้ให้ยานอนหลับเพราะอาจกระทบกับลูกในครรภ์ ถึงอย่างนั้นเธอก็หลับปุ๋ยไปเองเพราะความอ่อนแอ "ทำไมหนูอ้อมไม่บอกผมว่าหนูท้อง หรือว่ายังไม่รู้ เราเพิ่งรู้พร้อมกันงั้นเหรอว่าลูกผมอยู่ในท้องหนู" ชายหนุ่มกระซิบอยู่ข้างเจ้าหญิงนิทราที่เขาไม่กล้าปลุก ที่จริงพิชญ์ก็ไม่รู้ว่าถ้าหญิงสาวตื่นขึ้นมาจะกล้าถามคำถามนี้กับเธอไหม มือใหญ่ที่เอื้อมออกมาเพื่อจะทำบางสิ่งบางอย่างชะงักค้างกลางอากาศ เขาอยู่ท่ามกลางความคิดระหว่างทำ หรือไม่ทำ อรกานต์คือลูกแมวตัวน้อย ๆ ที่ตอนนี้ต้องการความห่วงใย ความอบอุ่น ความอ่อนโยน ในฐานะอดีตสามีและพ่อของเด็กในครรภ์ ชายหนุ่มเลยใช้สิทธิ์นั้นลูบศีรษะของหญิงสาวด้วยความสงสาร "ขอโทษจริง ๆ ที่ผมรักหนูไม่ได้ ผมพยายามแล้ว แต่สามปีที่ผ่านมานี้ผมคิดถึงแต่นันทกา" น้ำเสียงของพิชญ์แหบพร่า เป็นถ้อยคำที่ลูกผู้ชายอกสามศอกอย่างเขายังพูดออกมาด้วยความขี้ขลาด เขาแต่งงานกับอรกานต์เพราะคิดไปเองว่าเธอจะเข้ามาเติมเต็มสิ่งที่ขาดหาย ถมรูโหว่ในใจของพิชญ์ให้สมบูรณ์ ทว่าเมื่อได้นันทกากลับคืนมา พิชญ์กลับทำในสิ่งที่เลวร้ายที่สุดนั่นคือขออรกานต์หย่า ต้องทำอย่างไรให้อรกานต์ยกโทษให้ แล้วเธอตัวคนเดียวจะเลี้ยงลูกตัวน้อยไหวไหม ชายหนุ่มคิดไม่ตก ร่างสูงทิ้งตัวลงบนเก้าอี้อย่างหมดท่า เขานั่งกุมศีรษะเหมือนตอนอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน กลิ่นอันเป็นเอกลักษณ์ของโรงพยาบาลฉุนอยู่ในจมูก เป็นกลิ่นที่แสดงถึงความปลอดภัยและน่ากลัวไปพร้อมกัน