นางร้ายผู้นี้คือสตรีที่พระเอกจองจำ

ความอัปยศมันเริ่มตั้งแต่ นางร้ายหนีสมรสพระราชทานที่ฮ่องเต้มอบให้ อันเป็นเหตุให้ตระกูลซูถูกริบทรัพย์และถูกปลดออกจากราชการ แทนทีชีวิตจะมีความสุข นางกลับถูกอดีตคนรักหักหลัง! พานางไปขายให้แม่เล้าเพื่อใช้หนี้พนัน เหตุใดชะตาชีวิตถึงได้ใจร้าย ให้นางทะลุมิติมาเป็นสตรีไร้สมองเช่นนี้กันนะ!? กล้าทิ้งโอกาสที่จะได้เป็นพระชายาของพระเอกสุดหล่อ มาเอาบุตรชายของบ่าวรับใช้ภายในจวนของตัวเอง... ถามจริง!? มีใครไร้สมองเท่านางร้ายในนิยายบ้าง ทว่า...สวรรค์ยังมีตา ในระหว่างที่นางหลบหนีจากอดีตคนรัก นางก็บังเอิญพบกับทัพหลวงที่พระเอกยกทัพไปปราบกบฏพอดี แต่แทนที่เขาจะรับฟังและเห็นใจนาง อีตาพระเอกบ้าดันสั่งให้นางไปเป็นคณิกา บำบัดความไคร่ให้ทหารทั้งกองทัพอีกด้วย อะไรกันนี่นางหนีเสือ ปะจระเข้หรือไร!? Cut scene "หากเลือกข้า...เช่นนั้น เจ้าก็จูบข้าสิ" "เพคะ?" คล้ายว่ามีหินก้อนหนึ่งหล่นจากภูเขา ตกใส่หัวนางพอดี สมองของนางจึงอื้ออึงไปชั่วขณะ "ไม่กล้ารึ หรือว่าเจ้าไม่อยากให้ข้า ทูลลดโทษให้ตระกูลซูแล้วเล่า" ข้อเสนอนี้ทำให้ซูเซียงเบิกตากว้าง ใช่...นี่คือสิ่งที่นางต้องการที่สุด "องค์ชายจะทูลลดโทษให้ตระกูลของหม่อมฉันหรือเพคะ" โจวเหวินจิ้งยกมุมปากขึ้น "หากระหว่างที่เจ้าอยู่ค่ายทหารแห่งนี้ ประพฤติตัวให้ข้าพอใจ... ข้าจะเป็นธุระทูลฮ่องเต้ลดโทษให้ตระกูลซูของเจ้า" "เช่นนั้น หม่อมฉันกล้าเพคะ!" โอกาสดีๆ ลอยมาอยู่ตรงหน้า ซูเซียงจะพลาดได้อย่างไร นางรีบรับปากทันที "เป็นสตรีอุ่นเตียงของข้า รับใช้ข้า ปรนนิบัติข้า ในเวลาที่ข้าต้องการ หากข้าไม่ต้องการ เจ้าก็อย่าล้ำเส้น" โจวเหวินจิ้งยื่นข้อเสนอ การเป็นของเล่นของบุรุษสูงศักดิ์ ย่อมดีกว่าเป็นของเล่นของทหารทั้งกองทัพ แม้นางจะไม่เคยหลับนอนกับบุรุษมาก่อน ทว่าค่ำคืนก่อน ก็พิสูจน์แล้วว่านางมิได้รังเกียจสัมผัสจากเขา "ตกลงเพคะ" นางตอบรับโดยไร้ซึ่งความลังเล (นิยายจบภายในเล่ม)