เมื่อข้ามีบิดาเป็นอ๋องเจ้าสำราญเล่ม 1

คำโปรย... เบื้องหน้าของ ‘เซียวอี้หราน’ คือแพทย์ทหารของกองทัพ ทว่าเบื้องหลังกลับเป็นสมาชิกหน่วยรบพิเศษระดับเทวัญของหน่วยคอมมานโดชั้นยอดที่ได้รับภารกิจกดดันและเสี่ยงตายนับครั้งไม่ถ้วน จึงหวังว่าหลังปลดจำการจะมีชีวิตที่เรียบง่ายอย่างไร้กังวล ทว่าอนิจจัง… ชีวิตคนเรากลับเป็นสิ่งไม่เที่ยง เซียวอี้หรานจบชีวิตลงด้วยการทรยศหักหลังจากน้ำมือของเพื่อนสนิทที่เธอไว้ใจมากที่สุด ทว่าสวรรค์กลับไม่ใจร้าย ยังให้โอกาสเธอได้เกิดใหม่ในฐานะบุตรสาวนอกสมรสของเทพสงคราม แต่จู่ ๆ บิดากลับเปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ จากเทพสงครามกลายมาเป็นอ๋องเจ้าสำราญทั้งยังชอบขยันหาเรื่องมาให้นางปวดหัวสารพัด “ลูกรัก วันนี้บิดาไม่ไปค่ายทหารได้หรือไม่” “มีเหตุอันใดหรือที่ทำให้ท่านไม่ต้องไปทำงาน?” “แคร่ก ๆ ๆ พอดีบิดาไม่ค่อยสบาย จึงอยากลาหยุดสักสองสามวัน” ผู้เป็นบิดาตีหน้าอมทุกข์ราวกับเจ็บปวดทรมานจากพิษไข้ เซียวอี้หรานเลิกคิ้วมองสีหน้าเสแสร้งของอีกฝ่าย “เมื่อคืนท่านยังไปเที่ยวหอเริงรมย์อยู่มิใช่หรือ? เหตุใดเช้านี้ถึงไม่สบายได้เล่า?” ใบหน้าหล่อเหลาลนลาน นี่นางรู้ได้อย่างไร เจ้าซือถือกับเจ้าซือมิ่งต้องเป็นคนเปิดเผยเรื่องนี้ให้กับนางอย่างแน่นอน “คะ..คือ บิดาแค่อยากไปเปลี่ยนบรรยากาศบ้างน่ะ อยู่แต่ในจวนมันน่าอุดอู้ซะเหลือเกิน” “หึ! เช่นนั้นท่านก็ไม่เปลี่ยนบรรยากาศในค่ายทหารบ้างเถอะ ในเมื่ออยู่ในจวนมันน่าอุดอู้มิใช่หรือ?” เซียวอี้หรานยิ้มเย็นคราหนึ่ง ก่อนที่แผ่นหลังของนางจะหันจากไปอย่างเด็ดเดี่ยว ปล่อยให้ผู้เป็นบิดาได้แต่มองตามหลังด้วยสายตาละห้อย - - - - - - - - -