ทวงรักทรราชไร้เสน่หา

เมื่อเห็นหน้าตาหล่อเหลาแต่เย็นชาราวกับรูปปั้นหิน หลี่อวี้หลานก็อดนึกถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อคืนก่อนไม่ได้ ลำคอของนางยังคงเป็นรอยช้ำแสบร้อนจากแรงบีบรัด ถึงขั้นลงมือเข่นฆ่าไม่ปรานีเช่นนี้แล้ว อย่างไรเสียเขากับนางก็คงไม่มีทางลงเอยกันด้วยความรัก แต่ถ้าหากพูดถึงเรื่องทางกาย ดีชั่วเช่นไรหลิงมู่หรงก็เป็นบุรุษทั้งแท่ง ต่อให้เกลียดชังกันเพียงใดก็สามารถร่วมหลับนอนกับสตรีที่เป็นภรรยาได้ แม้ไม่อยากยอมรับ แต่หญิงสาวก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องร่วมอภิรมย์กับสามีของตน “อย่าเข้ามาใกล้!” ถึงอย่างนั้นแล้วนางก็เป็นสตรีรักศักดิ์ศรี จะปล่อยตามยถากรรมก็เกรงสวรรค์จะหาว่าใจง่าย อย่างไรก็ต้องปัดป้องพอเป็นพิธี เผื่อว่าเขาจะเปลี่ยนใจไม่ปรารถนาในตัวนาง หลิงมู่หรงหรี่ตามองหลี่อวี้หลานทำท่าสะดีดสะดิ้งห่อแขนห่อขากระถดตัวหนีเหมือนมองสุนัขเดินด้วยขาหลัง มิวายแค่นเสียงเยาะเอ่ยถามด้วยคิดว่าอีกฝ่ายนั้นช่างสำคัญตนผิดไปไกลนัก “คิดว่าข้าอยากร่วมเสพสังวาสกับเจ้ามากนักหรือ?” “ถ้าไม่อยากแล้วเหตุใดท่านจึงเข้ามาในห้องหอ!” ร่างระหงสวมอาภรณ์เนื้อบางเบายังคงพยายามยกแขนปิดบังส่วนที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ปากก็เปล่งวาจาแข็งกร้าวไม่ยินดีตกเป็นเบี้ยล่างให้ใครข่มเหง ถ้าให้อยู่ข้างบนก็ค่อยว่ากัน “ถอยออกไปเลย ข้าไม่อยากโดนบีบคออีก!” “ไม่อยากโดนบีบคอ แล้วจะให้ข้าบีบส่วนใด?” “คนลามก!” ทั้งที่ยังไม่ได้บอกเลยว่าจะบีบส่วนใด แต่ดูเหมือนหลี่อวี้หลานจะเข้าใจไปแล้วว่าจะโดนบีบปทุมถันคู่งามแสนเต่งตึงหรือไม่ก็ส่วนพึงสงวนที่เบื้องล่าง ..... เกิดเป็นองค์ชายใหญ่ใครว่าง่าย เขาเป็นองค์รัชทายาทไม่ได้เสียด้วยซ้ำ แล้วเช่นนี้จะให้สนใจไยดีสมรสพระราชทานจอมปลอมได้อย่างไร ทางเดียวที่สามารถเอาคืนคนพวกนั้นได้บ้างก็คือ ต้องฆ่านางเสีย จึงเป็นที่มาของการสรรหาสารพัดวิธีเพื่อฆ่าเมีย! ..... X ไม่มีนอกกายนอกใจ