เมื่อข้าทะลุมิติมาเป็นคุณหนูสามจอมอับโชค

ตื่นขึ้นมาอีกที ข้ากลับกลายเป็นคุณหนูสามผู้จอมอับโชคแห่งจวนแม่ทัพ ไม่มีใครเหลียวแล ไม่มีใครใส่ใจ แม้แต่แม่สามีหรือสาวใช้ในเรือน ยังกล้าทำเมินราวกับข้าเป็นอากาศธาตุ แต่ความโชคร้ายยังไม่จบแค่นั้น แม่ทัพใหญ่แห่งแคว้น ผู้เพิ่งกลับจากสนามรบ ผู้มีมือเปื้อนเลือดและดวงตาเย็นเยียบ แต่งเข้ามาเป็น สามีของข้า โดยคำสั่งของฮ่องเต้ ไม่ใช่ด้วยหัวใจของเขาเอง เขาไม่ได้รักข้า... และไม่เคยคิดจะรัก เขายิ้มให้ผู้อื่น แต่กลับเมินเฉยต่อข้า เขาช่วยเหลือหญิงอื่น แต่กลับแกล้งข้าอย่างเลือดเย็น คำพูดของเขาคมเสียยิ่งกว่าดาบ ดวงตาของเขาเย็นเสียยิ่งกว่าหิมะเดือนสิบสอง แต่ใจคนมันช่างโง่เขลานัก ในยามไข้ขึ้นพร่าเลือน เสียงกระซิบเบา ๆ ข้างหูที่แฝงความห่วงใย ในวินาทีที่คิดว่าจะล้ม เขากลับยื่นมือมารับไว้ ในอ้อมกอดที่ดูเหมือนไม่ตั้งใจกลับทำให้หัวใจข้าเต้นแรงจนแทบหยุดหายใจ ยิ่งห้ามก็ยิ่งเผลอ ยิ่งเจ็บก็ยิ่งหวั่นไหว แม้รู้ว่าทุกการกระทำของเขาอาจเป็นเพียง การแกล้งเล่น แม้รู้ว่าข้าอาจเป็นเพียง หมากในเกมของเขา แต่ใจดวงนี้กลับหลงเดินเข้าไปหาเขาโดยไม่รู้ตัว แล้วสุดท้ายข้าจะต้องแลกหัวใจดวงนี้ด้วยอะไรกันแน่?