สาวใช้ตัวน้อยของท่านอ๋องทรราช

เมื่อแผ่นดินระส่ำระสาย อำนาจต้องถูกเปลี่ยนมือ จากคุณหนูเสนาบดีผู้สูงศักดิ์ชีวิตกลับเปลี่ยนผันในชั่วข้ามคืน ทว่าแม้มีทางให้เลือกเดิน ซินอ้ายกลับเลือกทำตามหัวใจ จุดหมายคือตำหนักอ๋องทรราชผู้นั้น... “ข้าจะให้เจ้าเป็นอนุ ถ้าเจ้าทำให้ข้าพึงพอใจได้ ข้าจะให้เจ้าเป็น....” “ไม่เพคะ” ไม่ต้องใช้เวลาคิดหรือทบทวนให้วุ่นวายซินอ้ายก็สามารถตัดสินใจได้ในทันที ที่นางทนอยู่อย่างลับ ๆ เช่นนี้ เป็นเพราะรู้ดีว่าไม่อาจได้คนตรงหน้าไว้ครอบครอง อย่างไรเสียสักวันท่านอ๋องก็ต้องมีภรรยาอีกหลายคน เมื่อถึงวันนั้นนางก็พร้อมจะหันหลังจากไป ‘อย่าได้หวังสูงเกินตัว อย่าได้หวังว่าจะได้รับความรักจากข้า หากอยากอยู่กับข้าต่อไปก็จงอยู่ในที่ที่เจ้าควรอยู่เสีย เข้าใจหรือไม่’ ซินอ้ายมองอีกฝ่ายด้วยสายตาตัดพ้อ เป็นท่านอ๋องเองไม่ใช่หรือที่พูดคำนี้ แล้วไยวันนี้ถึงได้หยิบยกเอาข้อเสนอพวกนั้นมาล่อ วางกลลวงให้ความหวังกัน “ข้าไม่ได้ถามความสมัครใจ ข้าแค่บอกให้รู้”