จิตรกาล

คืนเพ็ญเดือนสิบสอง ฝนหลงฤดู และพายุ เคียงแขพบว่าตัวเองย้อนกลับมาในอดีตกาลเนิ่นนานนัก เธอรู้เพียงแผ่นดินที่เหยียบย่างคือหนึ่งในยุคทองของอยุธยา ความฝันประหลาดที่ก่อกวนใจมาหลายปี เสียงของชายในฝันผู้ไม่เคยได้เห็นหน้า อยุธยาเมื่อครั้งยังเป็นราชธานีที่เคยพูดว่าอยากเห็น พอได้ย้อนคืนมาจริงๆ เธอก็พูดได้เพียงแค่ว่า อยากกลับบ้านเท่านั้นเอง ... เจ้าของเสียงเรียกในฝันทำให้เธอต้องยกมือขึ้นพนมก้มกราบ หวั่นไหวในอก จนต้องก้มหน้าลง เห็นเพียงชายผ้าสีกลักทางหางตา นี่ตลอดมาที่เธอฝันถึงคือพระ!!! นี่มันบาปเวรอันใดหนอ