วาสนารักเจ้าสังเวียน

“ฝ่ายในมิได้มาสอดส่องชีวิตข้าหลวงยามพักผ่อนตามอัธยาศัยนะเจ้าคะ” เมื่อส่งประโยคบอกเล่ามา นางก็ส่งแบบเดียวกันกลับไป ความหมายแฝงคือสตรีฝ่ายในมิมีใครยุ่งเรื่องผู้อื่นในเวลาพักผ่อน “สตรี จำต้องรักษากริยาแลกายวาจาใจ หาใช่ลับตาคนแปรเปลี่ยนเป็นลิงเป็นค่าง....” ‘เป็นหญิงแลมิต้องขี้ต้องเยี่ยวรึ ตอนไปทุ่งข้าจำต้องนั่งพับเพียบถ่ายหนักด้วยหรือไม่’ อยู่ในใจเป็นหมื่นล้านคำหากแต่พยายามข่มใจมิโต้เถียง แก้วกลอกตาทันทีที่ฟังจบ พลันยกมือพัดใบหน้าไปมา หากคนหน้าตึงได้เห็นความเป็นไปในยุคปัจจุบัน จักมิอกแตกตายเลยหรืออย่างไร