คลั่งรักพิกุล

“บ่าวไม่สนดอกเจ้าค่ะ ถ้ามีโอกาสบ่าวจะหนี หนีไปจากเรือนนี้ หนีไปจากคุณหลวง อย่าเผลอก็แล้วกัน!” พิกุลเอ่ยอย่างไม่ยอมแพ้ ดวงตากลมสวยมองสบตาคุณหลวงใจร้าย พิกุลแสยะยิ้มแอบสะใจที่เห็นสีหน้าและแววตาที่เต็มไปด้วยความวิตกกังวลและกระวนกระวายของคุณหลวง หลวงศรีวรภักดิ์รู้สึกกลัวอยู่ลึกๆว่าพิกุลจะแอบหนีดั่งปากว่า “มึงอวดดีเกินไปแล้ว” เขาพูดน้ำเสียงเข้มข้นก่อนจะฉุดข้อมือของพิกุลกระชากให้ลุกขึ้นจากนั้นก็จับต้นแขนขาวเนียนของเธอแน่น ตาคมวาวมองหน้ามองเนินอกอวบล้นของพิกุลอย่างหื่นกระหาย “คุณหลวง...จะทำอะไรบ่าวหรือเจ้าคะ?” “กูก็จะทำให้มึงเป็นเมียกูอย่างไรเล่า กูคร้านจะทนกับมึงเต็มที มานี่!”