แม่ทัพโยกส่ายหรือจะสู้ข้าร่ายรำ

สาวน้อยหลี่ลี่หลินฝึกฝนเพื่อการร่ายรำมาหลายปี เหตุไฉนจู่ๆแม่ทัพหนุ่มก็อุ้มนางออกมาแล้วโยกย้ายส่ายสะโพกใส่นางไม่ได้หยุด เขาทำเช่นนี้กับนางได้อย่างไรกัน -------------------------------------------------- ตัวอย่างบางช่วงบางตอนค่ะ “หากเจ้ายังคงซุกซน คืนนี้คงไม่ได้นอนแน่” ชายหนุ่มมองมือบางซึ่งยังคงลูบไล้ขึ้นลงอยู่บนแท่งหยกของเขาอย่างติดใจ หลี่ลี่หลินมองแก่นกลางซึ่งค่อยๆขยายใหญ่ขึ้นอย่างพร้อมจะออกศึกอีกครา ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเย้าแหย่ “ข้าเพียงเล่นนิดหน่อย ก็คึกคักเสียแล้ว แท่งหยกของท่านพี่ช่างอ่อนไหวนัก” “ย่อมคึกคักแน่ ทุกคราที่เห็นหน้าเจ้า แท่งหยกของพี่ก็พร้อมจะทิ่มแทงเข้าไปในกายเจ้าได้ทุกเมื่อ” ชายหนุ่มตอบก่อนจะพลิกร่างขึ้นโดยไม่รอช้า ------------------------------------- “ว๊ายยยย ท่านพี่ ไยใจร้อนเยี่ยงนี้” หลี่ลี่หลินร้องออกมาก่อนจะโดนปิดปากด้วยจุมพิตเร่าร้อนจนไม่สามารถเอ่ยคำใดได้อีก ซุนหย่งเล่อจับร่างบางวางลงบนโต๊ะอย่างเร่งร้อนก่อนจะคลึงเคล้นเต้าทรวงงามซึ่งไร้ผ้าผ่อนปิดบังจนเด้งล่ออยู่ต่อหน้า “อืม...เจ้าร่ายรำจนเต้าทรวงนี้เด้งไปมาไม่ได้หยุด นั่นช่างหลอกล่อให้พี่กลืนกินยิ่งนัก” ชายหนุ่มเอ่ยก่อนจะก้มลงไปกินก้อนเนื้อสองก้อนไปมาอย่างเอร็ดอร่อย “ท่านพี่ ท่านจะกินข้าจริงหรือ” หลี่ลี่หลินร้องออกมาด้วยรู้สึกได้ว่าสามีหนุ่มแทบจะกินนางลงไปทั้งตัวแล้ว “พี่ย่อมอยากจะกินเจ้าอย่างแน่แท้” ซุนหย่งเล่อเอ่ยบอกก่อนจะก้มลงไปแหวกกลีบดอกไม้งามออกเพื่อกลืนกินส่วนกลางได้อย่างถนัดถนี่ ------------------------------ “พี่ขยับช้าๆเช่นนี้ดีหรือไม่” “ไม่ดี เร็วขึ้นอีกหน่อยเถิด” ชายหนุ่มขยับเร็วขึ้นตามคำของหญิงสาว แต่คล้ายจะไม่ทันใจนางเมื่อหญิงสาวร้องออกมาอย่างขัดใจ “ท่านพี่หมดแรงแล้วหรือ ไยจึงได้ช้านัก” ----------------------------------------------- เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง โดยจะมีฉากNCพอสมควร เน้นฉากฟินแซ่บของคู่พระนาง เรื่องจบแบบHappy ค่ะ