ข้าจะรักเจ้าแทนตัวเอกเอง[我會愛你的]

การได้หลุดเข้ามาในนิยาย สิ่งแรกที่หลาย ๆ คนมักจะทำคือพยายามไม่ยุ่งกับตัวหลักแล้วใช้ชีวิตอย่างสงบสุข ใช่นั่นมันก็สำหรับคนอื่น แต่ไม่ใช่สำหรับนางที่ร้องไห้แทบเป็นแทบตายหลังอ่านนิยาย BLจีนโบราณจบ หลังจากรู้ตัวว่ามาอยู่ในนิยายเวลาก็ผ่านไป ห้าปีแล้ว บัดซบ! ซ้ำยังเป็นตัวประกอบจืดจาง ที่ไม่เคยโผล่มาอยู่ในนิยายสักหน้า ทว่าปรารถนาแรกสำหรับนาง ที่รู้ว่าตัวเองมาอยู่ในนิยายที่มีจุดจบไม่สวย คือพังเรื่องราวทั้งหมดไม่ให้ทุกอย่างเกิดขึ้นเพื่อตัดไฟแต่ต้นลม และช่วยตัวเอกอย่างหลิงจิวให้พ้นจากเรื่องราวดราม่าอันแสนรันทดนี้! เพียงแต่ว่าแค่คิดมันง่ายนัก ยามนี้แค่ตัวนางยังเอาตัวแทบไม่รอด แต่โปรดวางใจเถิดนางจะไม่ให้เขามีจุดจบเฉกเช่นเดิม นางจะเปลี่ยนทุกอย่างและรักเขาแทนองค์ชายเฮงซวยผู้นั้นเอง . . . ที่ผ่านมานางเข้าใจมาตลอดว่าหลิงจิว(จิ่วหรง)คือนายเอกที่พระเอกไม่รัก ซ้ำหลิงจิวก็ยังเป็นทาสผู้ซื่อสัตย์อันแสนจะภักดีและใสซื่อ แต่เรื่องจริงมันไม่ใช่อย่างนั้น ราวกับหนังคนละม้วน เสื่อคนละผืน ที่แท้ในนิยายซ่อนเรื่องราวเกี่ยวกับตัวเขาไว้ยังไงกันแน่ หลาย ๆ อย่างถึงได้ตาลปัตรกลับดำเป็นขาวขนาดนี้ . . . "จิ่วหรงจำเรื่องเมื่อคืนได้หรือไม่" "ขะ...ข้าจำไม่ได้ขอรับ" เขาพูดตอบกลับนายหญิง ใบหน้าสองข้างรวมถึงหูแดงก่ำยิ่งกว่าสีชาดเสียอีก "แต่เหมือนว่าเจ้าจะกระทำตนรุนแรง...ไม่สิไม่ค่อยดีสักเท่าไร" ไม่ค่อยดีที่ว่ามันหมายถึงพริกถึงขิงต่างหาก กลั้นใจไว้กลั้นใจอย่าให้เขารู้ความคิดอันบาปหนาของนาง "...."จิ่วหรงเงียบ  เขายกมือปิดหน้าที่แดงซ่านไปทั่ว รวมถึงตัวเขาที่อยู่ใต้ผืนผ้าห่มถูกความร้อนในกายย้อมจนอุ่นเร้า "ไม่เป็นไรจิ่วหรง ข้าจะรับผิดชอบเจ้าเอง!"