สอนรักลูกสาวท่านประธาน

เขาได้รับมอบหมายให้มาทำภารกิจสำคัญ ไม่คิดว่าจะต้องมาปฏิบัติการสอนรักหญิงสาวที่เป็นไม้เบื่อไม้เมา อ้อ! หล่อนหรอกนะที่ทำตัวเป็นปฏิปักษ์ ตัวเขาน่ะนึกอยากจูบปากที่คอยหาเรื่องเขา ทุกครั้งเลยละที่เจอหน้ากัน ............................... “คุณก็แค่ลูกจ้างคนหนึ่งในบริษัทของพ่อฉันโปรดจำเอาไว้ด้วย” “ลูกจ้างคนหนึ่งในบริษัทของคุณพ่อคุณ แล้วไงครับ หรือว่าคุณจะไม่มีวันมองผม เพียงแค่ผมทำงานให้คุณพ่อของคุณ” “ของมันแน่อยู่แล้ว คุณคิดจริงๆ หรือว่าฉันจะสนลูกจ้างในบริษัทของพ่อฉันน่ะ?” ถามหยิ่งๆ หวังอย่างยิ่งว่าจะเห็นชายหนุ่มแสดงความน้อยเนื้อต่ำใจ หรือไม่ก็มีท่าทีฉุนเฉียวเกรี้ยวโกรธไม่มากก็น้อย แต่ที่ได้เห็น หรือจะว่าได้รับ กลับเป็นรอยยิ้มขบขันตามด้วยคำพูดคล้ายจะเอ็นดู “ทินี่หัวสูงชะมัด อย่างนี้ผมก็ไม่มีวันสมหวังล่ะสิถ้าคิดจะสอยดอกฟ้าดอกนี้มาครองอย่างถูกต้อง ไม่ใช่ลักกินขโมยกินอย่างที่ผ่านมา” ถึงจะหน้าร้อนผ่าวที่ชายหนุ่มเท้าความความสัมพันธ์ที่มีต่อกัน แต่ก็ยังทำเสียงปั้นปึ่ง “ถ้าคุณสามารถเสกเงินให้เป็นทองได้ นั่นแหละบางทีความฝันสูงเกินฐานะของคุณอาจมีโอกาสเป็นจริง” “อืมม์” ชายหนุ่มทำเสียงในคอ “ทำเสียงอย่างนั้นหมายความว่ายังไง?” คิ้วเรียวย่นเข้าหากันประกอบคำถาม “ไม่มีความหมายอะไรมากมายหรอก พี่เอ๊ย! ผมก็แค่...ว่าแต่ถ้าผมสามารถเสกเงินให้เป็นทองได้จริงๆ สัญญานะว่าดอกฟ้าดอกนี้จะยอมร่วงหล่นสู่มือผมแต่โดยดี” “เฮ่อ! คุณอย่าพูดดีกว่า แค่ฝนทั่งให้เป็นเข็มที่มีโอกาสเป็นไปได้มากกว่าคุณก็ทำให้ได้ก่อนเถอะ แล้วค่อยข้ามขั้นไปเป็นผู้วิเศษขนาดสามารถเสกเงินให้เป็นทองได้” “มันก็ไม่แน่” เขาพูดยิ้มๆ