ซือจุนยอมเป็นของข้าสักทีเถอะ

“ซือจุน...ข้าอยาก” น้ำเสียงเจือกระแสแหบพร่า “ไม่เอา เอ๊ะ! ฮ่าวหรานนี่เจ้า!” ร่างสูงโปร่งของไป๋หลี่เฉินถูกช้อนขึ้นอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว แขนแกร่งสมส่วนรีบตวัดกอดรอบลำคอแกร่งด้วยความตกใจ “ข้าเป็นอาจารย์ของเจ้า เหตุใดเจ้าถึงไม่ฟังคำพูดของข้า ข้าบอกว่าไม่ก็คือไม่ อื้อ!” ริมฝีปากหนาประกบปิดปากของอีกฝ่ายทันที เรียวลิ้นหยาบตวัดเข้าไปลิ้มรสความหวานจากปากของอีกฝ่ายอย่างชำนาญ ไป๋หลี่เฉินสั่นสะท้านกอดคออีกฝ่ายแน่นกว่าเดิมเผยอปากเพื่อเปิดทางให้อีกฝ่ายรุกล้ำเข้ามาได้สะดวก เขาเองก็โต้ตอบอย่างกล้าๆ กลัวๆ ลิ้นกระหวัดพันเกี่ยวกลายเป็นจูบที่ร้อนแรง ไป๋หลี่เฉินมีหรือจะทนการเล้าโลมเช่นนี้ไหว คำปฏิเสธเมื่อครู่นี้ถูกกลืนกินลงคอไปในที่สุด ขายาวก้าวเข้าไปในเรือนอย่างรีบร้อน เขาทนไม่ไหวอยากกดคนในอ้อมแขนลงบนเตียงแล้วมอบบทรักร้อนแรงให้อีกฝ่ายทั้งคืน โชคดีที่คืนนั้นหลีเหยียนต้องลงเขาไปทำภารกิจ ไม่อย่างนั้นเขาคงต้องได้ยินเสียงเว้าวอนของอาจารย์อย่างที่ไม่เคยได้ยินมาก่อนแน่นอน “พอแล้ว...เจ้าทำไปกี่รอบแล้ว อื้อ...ข้าจะตายแล้ว ไม่เอาแล้ว เบาหน่อยเถิด อ๊า...”