คู่ชีวิต...คือเธอ
‘เขา’ แต่งงานกับเธอเพราะเหตุผลบางอย่าง ส่วน ‘เธอ’ แต่งงานกับเขาเพราะความจำเป็น ...แต่ใครจะรู้ว่าเหตุผลของเขากับความจำเป็นของเธอมันคือ 'ใจ' ที่พาให้เขาและเธอมาเป็นคู่ชีวิตของกัน ตัวอย่าง “บัตรเครดิตมีวงเงินหนึ่งล้านบาท บัตรเอทีเอ็มนั่นก็มีเงินฝากอยู่ห้าแสนบาท” “เงินเดือนละคะ?”เสียงใสเอ่ยถามหันไปเลิกคิ้วมองอีกฝ่ายใบหน้าเปื้อนยิ้ม “หนูเห็นในนิยายสามีจะโอนเงินให้ภรรยาใช้ทุกเดือน” “เล่มนั้น?”ปริทรพยักหน้าไปที่หนังสือนิยายที่วางอยู่บนโต๊ะหัวเตียง เล่มที่เขาเห็นมันวางอยู่ข้างอีกฝ่ายตอนที่เปิดประตูเข้าห้องมา “ค่ะ เล่มนั้น” “เธออยากได้เท่าไหร่?” “สักเดือนละหนึ่งแสน?...หนูคิดว่าคุณน่าจะรวยมาก ทั้งคฤหาสน์หลังใหญ่ ไหนจะรถที่จอดทิ้งไว้ไม่น้อยกว่าห้าคัน” “มากไป ห้าหมื่นก็พอ” ................................................................... "ทำไมไม่สู้"ปริทรเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ สายตาคมมองนิ่งอยู่ที่ข้อมือเรียวเล็กของคนบนตัก "คุณเคยบอก ว่าต่างคนต่างอยู่" "ใช่" "หนูอยู่ที่บ้าน...แต่คุณเล็กเธอมา"เอื้องญาดาไม่อยากพูดว่าปภินดาตั้งใจมาหาเรื่องเธอ เลยละไว้ให้อีกฝ่ายเข้าใจเอาเอง "แล้ว?" "เธอเป็นน้องสาวคุณ" "ต่อให้ผู้หญิงคนนั้นเป็นเมียพ่อฉัน ก็ไม่มีเหตุผลที่เธอจะต้องยอม"ปริทรเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ เปิดหลอดยานวดทาลงบนข้อมือเรียวเล็กอย่างอ่อนโยน เอื้องญาดามองการกระทำของคนตัวโตด้วยหัวใจอิ่มเอม ก่อนจะเอ่ยขึ้นเสียงใส "คุณอนุญาต" "เรื่องอะไร?"ปริทรเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ ก่อนจะปิดหลอดยาโยนไปไว้ที่โต๊ะหัวเตียงอย่างไม่ใส่ใจ "ให้หนูป้องกันตัวจากน้องสาวคุณรวมทั้งแม่ของเธอด้วย" "ฉันพูด?" "ใช่ค่ะ คุณพูด"เอื้องญาดาพยักหน้าให้ร่างสูง ยิ้มใส่ดวงตาคมอย่างสดใส ก่อนจะยกมือเรียวขึ้นโอบรอบคอแกร่งเอาไว้ทันที “ฮึ”ปริทรยกยิ้มอย่างพอใจ ................................................................... "หนูอยากขยายรีสอร์ท"เอื้องญาดาเอ่ยขึ้นเสียงแผ่ว มือเรียวยกขึ้นลูบไล้อกแกร่งอย่างออดอ้อน "จะขอทุน?"เอ่ยขึ้นเสียงเรียบ ขยับตัวลุกขึ้นนั่ง ไม่ลืมที่จะโอบประคองร่างบางไม่ให้ตกจากตักแกร่ง เอื้องญาดาเองก็ยกมือขึ้นโอบรอบลำคอหนาเอาไว้ทันที ก่อนจะยิ้มให้อีกฝ่ายตาใส "ขอทุนที่ไหนกันคะ หนูกำลังขอค่าสินสอดจากคุณหนึ่งขาต่างจาก คุณหนึ่งขาจำไม่ได้หรือไงตั้งแต่เราแต่งงานกันมา คุณหนึ่งขายังไม่ให้สินสอดหนูเลย" "นั่นสินะ...แล้วเธอจะเรียกสินสอดตัวเองเท่าไหร่?"ปริทรถึงกับคิ้วกระตุก พยายามกลั้นยิ้มเอาไว้อย่างเต็มที่ ...................................................................