หนุ่มน้อยบ้านนากับการเป็นสตรีมเมอร์ในต่างโลก

คำโปรย กิ่งไผ่นั่งปิ้งปลาพร้อมสาปแช่งแม่เลี้ยงอยู่ดี ๆ แต่พอลืมตาขึ้นมาอีกทีกลับโผล่มาอยู่ในโลกใบใหม่ที่ไม่รู้จัก แนะนำเรื่อง กิ่งไผ่ทะลุมิติเข้ามาอยู่ในโลกใบใหม่แบบงง ๆ แต่เขาจะไม่กลุ้มใจอะไรเลยถ้าโลกใบใหม่ที่ทะลุมิติเข้ามามีอาหารไทย คือคุณโลกใบใหม่มีอาหารทุกประเทศไง แต่ประเด็นคือไม่มีอาหารประเทศเขา แล้วลิ้นเจ้ากรรมก็ดันไม่รับรู้รสชาติอาหารประเทศอื่นด้วยนะประเด็น นี่จึงเป็นสาเหตุให้คนขี้เกียจอย่างเขาลุกขึ้นมาทำอาหารกินเอง เท่านั้นยังไม่พอ ต้องหาเงินควบคู่ไปกับการทำอาหาร อาชีพสตรีมเมอร์จึงเป็นทางเลือกสำหรับคนขี้เกียจอย่างเขา “อะไรนะครับ เหม็นเหรอ? นี่พวกคุณไม่รู้จักวัตถุดิบแสนอร่อยอย่างปลาร้ากันใช่ไหม?” “คุณผู้ชมอยากกินน้ำตกอีก ขอมาจัดไปครับ อย่าลืมโดเนทค่าเตาอั้งโล่” “ใครบอกสตรีมเมอร์สวยออกไปจากช่องเลยนะ ที่นี่มีแต่คนหล่อ!” “อะไรนะ ถ้ายอมรับว่าสวยจะให้หนึ่งหมื่น!” ขยิบตาให้กล้องส่งจุ๊บไปหนึ่งที โดเนท10,000 โดเนท15,000 โดเนท25,000 ไม่ทำแล้วอาหาร นั่งสวยไปวัน ๆ ดีกว่า! ไม่ได้สิ เขาจะไขว้เขวแค่กับจำนวณเงินเท่านี้ไม่ได้ “หยุดเลยนะ ต่อให้โดเนทสิบล้านก็ไม่สวย ดูให้ดีนี่คนหล่อ!” [คนที่อยู่ด้านหลังใช่แฟนไหม?] “แฟนเฟินอะไร นี่มันเจ้ากรรมนายเวร!” “เธอบอกว่าลูกศิษย์อย่างฉันเป็นเจ้ากรรมนายเวรเหรอ?” “ใช่! “แต่ฉันไม่อยากเป็น ขอเปลี่ยนสถานะเป็นผัวเธอได้ไหม?” “…”