เขี้ยวแมวทองคำกับนายท่านขนส้ม

รายงานและภารกิจเคยเป็นอันดับหนึ่งมาโดยตลอด...จนกระทั่งมีเจ้านายกับเขี้ยวเล็ก ๆ แสนเมี้ยวม้าวเข้ามาแทนที่ ... ในค่ำคืนที่ไล่ล่าคนร้ายจนชีวิตแขวนบนเส้นด้ายใต้หุบเหว เขี้ยวเล็กจ้อยของแมวจรจัดก็ทาบทับลงมา ‘กัด’ เขา แมวจรเอ่ยอย่างยโสโอหังด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย “สำนึกบุญคุณซะด้วยล่ะ เขี้ยวของท่านไป๋ไป๋น่ะ ล้ำค่ายิ่งกว่าทองคำอีกนะจะบอกให้” ตัดภาพมาปัจจุบัน คริสยิ้มรับคำสบถและรอยขีดข่วนของนายท่านตัวน้อยโดยสดุดี ตอนนายท่านแยกเขี้ยวใส่เขาเสร็จ ถ้าคอแห้งก็ป้อนน้ำ ถ้าท้องร้องก็พลีกายให้กิน ถ้ารู้สึกง่วงหนาวหาวนอนก็คอยลูบเนื้อลูบตัวให้จนกว่าจะหลับปุ๋ย จนกระทั่งนายท่านพองขนเมื่อเห็นเขาถอดเสื้อเผยเนื้อหนังกระชับแน่นไปทุกสัดส่วน “พอแล้ว! อิ่มแล้ว! กินไม่ไหวแล้ว!” เขายิ้มนุ่มนวล ไม่มีอะไรง่ายดายไปมากกว่านี้อีกแล้ว เสียงของเพื่อนร่วมทีมดังแว่วมา “แต่ไอ้เด็กนั่นมันไม่ใช่แมวไงโว้ย!” 『 วายแฟนตาซี / คอเมดี้ / ฟีลกู๊ด 』