กะอ้ายมันลูกทุ่ง #อาร์มใจเย็น

เมื่ออาร์มที่ยอมให้คนรักที่คบกันมา2ปีไปเรียนต่อกรุงเทพ แต่อีกฝ่ายกลับบ้านมาพร้อมไอ้หนุ่มกรุงเทพสุดหล่อหน้าขาวกางเกงขาเดฟและไอ้หนุ่มกล้ามโตเท่าหัวหมา ------------------------------------------------ "มันคนบ้านได๋" "หะ?" "บักซ่งขาเดฟนั่น มันคนบ้านได๋!" ------------------------------------------------ “แล้วในถ้วยนั้นอะไรครับ” คนกรุงเอ่ยถาม มองเนื้อสีขาวๆ ในถ้วยด้วยความสงสัย “ต้มไก่”“ไก่อะไรครับ ทำไมมันเป็นเส้นๆ” “ไก่ฉีก! มึงบ่เคยกินบ่บักยางเอ้ย”(ไก่ฉีก! มึงไม่เคยกินรึไง ไอ้โง่เอ้ย) อาร์มเอ่ยเสียงเข้มพลางเลิกคิ้วถาม แต่ยังไม่ทันที่หนุ่มหน้าขาวจะได้ตักสิ่งที่อยู่ในถ้วยเข้าปาก เสียงกัมปนาทของคนรักก็ดังขึ้น ทำให้อาร์มสะดุ้งนั่งหลังตรงทันที “อ้ายอาร์ม!!!” “ครับ!!!!” “ยกถ้วยต้มงูไปเก็บเดี๋ยวนี้!!!” “...” ร่างสูงอึกอักเป็นใบ้ไปชั่วขณะ เมื่อเห็นสีหน้าของคนรักที่ยืนมองอยู่ “ยังอีก!!!” “ครับ!!!!” อาร์มลุกขึ้น กุลีกุจอยกถ้วยเจ้าปัญหาเดินไปหาคนน้องทันที ทิ้งให้เฟิร์สอ้าปากค้าง ขนลุกเกรียวกับสิ่งที่เพื่อนพูด “ดิน แกเป็นอะไร” “เมื่อกี้” “เมื่อกี้?” “ฉันพึ่งกินไอ้ที่อยู่ในถ้วยนั้นไป” เอ่ยด้วยสีหน้าซีดเผือด ก่อนร่างสูงใหญ่จะลุกพรวด วิ่งไปยังป่าด้านหลังทันที “อ้วกกกก” ------------------------------------------------