อย่าฝืนรัก

• อ ย่ า ฝื น รั ก • 'จืดชืด ไร้รสชาติ' คือคำที่เขาขอหย่าเธอในวันนั้น ----------------------------------------------------------- “หย่าแล้วหรือวะ” เจ้าของร่างสูงที่อยู่ในชุดกาวน์สีขาวบนหน้าอกเสื้อปักอักษรย่อคำว่า นพ. ไว้รีบปรี่เข้ามาทัก หลังเห็นหลังไวๆ ของเพื่อนสนิท คนถูกถามก็พยักหน้าก่อนเหลียวมองคนมาใหม่เพียงเสี้ยวนาที “วันนี้?” เป็นอีกครั้งที่เพรา หรือนายแพทย์พีรวิชญ์ แห่งแผนกสูติฯ กดหน้าลงเพื่อตอบ และนั่นก็ทำให้ได้คำบริภาษที่โต้สวนกลับมา “คนอย่างมึงเนี่ยเลือดเย็นฉิบหายเลยเพรา” คนเป็นเพื่อนกันมาหลายปีอดไม่ได้ที่จะตำหนิและท้วงติงในบางสิ่ง “มึงไม่คิดถึงจิตใจน้องเขาบ้างหรือวะ แม่งมาหย่าวันครบรอบวันตายพ่อเขาแบบนี้” ความเงียบของเพื่อนก็แทนคำตอบได้ดีแล้วว่าคนอย่างพีรวิชญ์ไม่ได้มีความเสียใจอยู่เลย “ถ้ากูเป็นพ่อของปิ๊ง กูจะสาปแช่งมึง” คนที่ใบหน้าหล่อเหลามิวายจ้องสบตาอย่างไม่สมอารมณ์ พลางตอบโต้ “ครอบครัวกูให้เด็กนั่นมามากพอแล้ว” “ถามจริง สามปีที่แต่งไป มึงไม่ได้รักน้องเขาบ้างเลย?” พร้อมคิ้วข้างหนึ่งที่เลิกสูง “แล้วกูจำเป็นต้องรัก?” -----------------------------------------------------------