พรางภวังค์ (ณ พิชา)

‘เราต่างตกอยู่ในห้วงแห่งกาลเวลา’ วีดา หญิงสาวธรรมดาผู้ใช้ชีวิตเรียบง่าย ไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครนักจนแลดูเป็นคนโลกส่วนตัวสูง ในวัยเด็กเคยเฉียดเส้นความเป็นความตาย จึงกลายเป็นมีญาณรับรู้สิ่งที่เหนือธรรมชาติ แต่ก็เรียนรู้จะอยู่กับปัจจุบันด้วยการอบรมสั่งสอนจาก ‘หลวงลุง’ ญาติผู้ใหญ่ซึ่งอยู่ใต้ร่มธรรม ‘เรา…จะพบกันอีก…’ รุธ ชายหนุ่มผู้มีสายตาเย็นชาราวกับไม่แคร์ใครทั้งโลก ทายาทคนสำคัญของตระกูลคหบดีที่มั่งคั่งจากธุรกิจสีเทา เดินทางกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนหลังจากไปพำนักในต่างแดนหลายปี ภายในหน้ากากอันนิ่งเฉย…แม้แต่คนใกล้ตัวเขาก็ไม่อาจทราบว่า แท้จริงแล้วเขาคิดอย่างไรกันแน่ “รอยนี้…เป็นสัญลักษณ์ว่าถ้าเราได้เจอกันอีกครั้ง…ผมจะต้องจดจำคุณได้ แม้ว่าเราทั้งสองคนจะถูกพรากด้วยความตาย”