สารตั้งต้นของรักร้าย
เขาเข้าใจผิดคิดว่าเธอตัวต้นเหตุที่ทำให้น้องเขาเสียชีวิต "ผมไม่สนว่าเธอ..จะบอกว่า..ฉันไม่ได้ทำ..ฉันเปล่า.. ผมดูตามหลักฐาน" "ฉันก็คือผู้ถูกกระทำเหมือนกัน ...นายควรดูหลักฐานที่ว่า..ให้ดีๆอีกรอบไหม?...ฉันบอกว่าฉันไม่รู้เรื่อง ฉันโดนน้องคุณหลอกมา"...ฉันอุทธรณ์เขาไปอีกรอบ "อย่า อ๊าอย่าทำฉัน..อื้อ..คนบ้า" ฉันขอร้องเขาทั้งน้ำตา เมื่อเขาซุกใบหน้าแกร่งลงมาตามซอกคอของฉันอย่างอุกอาจไม่ทันตั้งตัว "เธอจะได้รู้ไง..ว่าความเจ็บปวดทรมานเป็นอย่างไร"ผมกระชากชุดของเธออย่างแรงจนกระดุมเสื้อขาดกระเด็นไปอย่างไร้จุดหมายหลายต่อหลายเม็ด "ไม่ปล่อยฉัน ไอ้บ้า ปล่อย อื้อ " เขาซุกไซ้ซอกคอฉันอย่างไม่ปราณี มันทั้งเจ็บและสยิว เขาล็อคดวงหน้าของฉันไว้ด้วยฝ่ามือหนาใหญ่แข็งดั่งคีบเหล็ก ฉันหายใจไม่เป็นส่ำ เมื่อถูกริมฝีปากของเขาครอบครองบดขยี้ลงมาอย่างรุนแรง เจ็บ มันเจ็บ "นี่คือบทลงโทษของคนปากแข็ง จำไว้ นี่แค่เบาๆ แล้วเธอจะรู้ว่านรกบนดินเป็นอย่างไร" ผมบดจูบปากนุ่มของเธอจนพอใจแล้ว รู้สึกถึงน้ำอุ่นๆบนริมฝีปาก น่าจะเลือด ผมจึงผละออกอย่างอดใจไว้ ยังก่อนยังมีหลายบทที่เธอยังไม่รู้ ว่าเธอไม่ควรมาแหย่เสืออย่างเขา "ไอ้บ้า...ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่เกี่ยว"ฉันเถียงออกไปอย่างไม่กลัว เอาซิ ตายเป็นตายใหญ่มาจากไหนถึงมาทำอะไรๆป่าเถื่อนแบบนี้กับฉัน "ฉันยังบ้าได้มากกว่านี้อีก จำไว้ รีบไสหัวไปก่อนฉันจะขย้ำเธอ"ผมรีบไล่ยัยนี่ไปไกลๆก่อนผมจะอดใจไม่อยู่ แต่ผมยังต้องสั่งสอนเธออีกหลายบทเลยล่ะ "จับตาดูอย่าให้คลาดสายตา เมื่อฉันต้องการต้องได้"ผมสั่งลูกน้องให้จับตายัยนี่ เมื่อเธอก้าวลงจากรถไป แล้วเธอจะรู้ว่าที่นี่ใครใหญ่