ฟ้าหายหม่น...ฝนยังโปรย

บทประพันธ์ไม่ว่าจะอยู่ในรูปแบบร้อยแก้วหรือร้อยกรอง หากเป็นงานเขียนเพื่อความบันเทิง หน้าที่ของบทประพันธ์นั้นย่อมสามารถจรรโลงใจผู้อ่าน ก่อเกิดแรงบันดาลใจ หรือปลอบประโลมใจไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ผู้เขียนเป็นนักเสพความสุขจากบทกวีและรู้สึกอัศจรรย์ใจทุกครั้งที่ได้อ่านบทประพันธ์ซึ่งสามารถทำให้เราคล้อยตามไปกับอรรถรสที่กวีได้รังสรรค์ ไม่ว่าจะเป็นบทกวีมีฉันทลักษณ์ หรือกลอนเปล่าที่พบเห็นตามสื่อต่าง ๆ ความหมายที่รับรู้ได้ผ่านตัวอักษรเหล่านั้นคือสิ่งสำคัญ บทกวีบางสำนวนก็ค้านกับความรู้สึกของเรา บางสำนวนซาบซึ้งน้ำตาไหล บางสำนวนอ่านแล้วแสนจะปลุกใจให้ฮึกเหิม นักเสพบทกวีคงเคยพบเจอชิ้นงานเหล่านี้เช่นกัน นั่นแหละ คือ เสน่ห์ของบทกวี “ฟ้าหายหม่น...ฝนยังโปรย” เป็นผลงานบทกวีนิพนธ์ ที่ วรก.ประพันธ์ขึ้นจากหลากหลายความรู้สึก และปรารถนาจะให้สำนวนที่คัดสรรค์มานี้ได้เป็นประโยชน์ต่อความรู้สึกของผู้อ่านในแง่ของการสร้างกำลังใจ บทกวีที่ประพันธ์บนหลักของความเป็นจริงนี้ ขอมอบเป็นความสุขแก่คุณผู้อ่านและหวังว่า ฟ้าของเราจะไม่หม่นหมองอีกต่อไป