นางคือสตรีที่ข้าครอบครอง เล่ม 4 (จบ)

“ข้ามีนามว่าอันตงหยาง มีศักดิ์เป็นชินอ๋อง เรียกข้าได้ตามสบาย” “ยะ หยางอ๋อง?”ขณะเอ่ยออกมาก็เอียงคอมองอีกฝ่ายด้วยความไม่แน่ใจ แล้วเมื่อได้พูดออกไปภายในหัวใจก็เต้นระรัวราวกับโปรดปรานการเรียกชื่อนี้ “เจ้าคงจะสับสน แต่อีกไม่นานก็คงปรับตัวได้ ตัวเจ้าคือจางลี่ซือบุตรีคนเล็กของตระกูลจาง และเป็นภรรยาของข้า” “ภรรยา ขะ ข้าเนี่ยน่ะหรือ?” “อื้อ เป็นหวางเฟยภรรยาเอกที่ข้าโปรดปรานมากที่สุด” “โปรดปรานหรือเพคะ?” “อืม ข้าไม่รู้ว่าควรทำเช่นไรเลยในสถานการณ์เช่นนี้”บุรุษเอ่ยขณะยื่นฝ่ามือหยาบกร้านออกไป เกี่ยวเส้นผมนุ่มสลวยของนางขึ้นมาหนึ่งหยิบมือแล้วก้มลงจูบอย่างแผ่วเบา แสดงถึงความรู้สึกที่อยากจะดูแลและปกป้อง ทะนุถนอมนางจากใจจริง ไม่คิดไม่ฝันเมื่อก่อนว่าจะมีวันที่จางลี่ซือจำตนเองมิได้ ในตอนนี้อันตงหยางเจ็บปวดใจถึงที่สุด