ไม่คิดว่าจะร้าย (มีตอนพิเศษเพิ่ม 3 ตอน)

เธอแอบหลงรักผู้ชายเพียบพร้อมจนเกินจะไขว่คว้า...อย่างเขา เขา...ผู้ชายเพียบพร้อมที่ 'จ้องขย้ำ'เธอมาตั้งแต่สามปีก่อนแล้ว *** อุตส่าห์เฝ้ามองเด็กน้อยในบ้านมาตั้ง 3 ปี จะยอมปล่อยให้ผู้ชายคนอื่น มาคาบ 'ของหวง' ไปหน้าตาเฉยได้ยังไง ***************************** “คุณใหญ่กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” เมื่อตั้งสติได้จึงถามออกไป “...” มีเพียงความเงียบกลับมา เขาไม่ตอบคำถามของเธอ พิชญ์ลากแขนเธอออกมาจนถึงลานจอดรถ เปิดประตูรถแล้วผลักตัวเธอเข้าไปยังเบาะที่นั่งข้างคนขับ โดยไม่ได้สนเลยว่า เธอจะเจ็บหรือไม่ “โอ๊ย! คุณใหญ่ อุ้มเจ็บนะคะ” คนถูกลากออกมาแหวเขาออกไปเพราะรู้สึกเจ็บที่แขน ถูกเขาฉุดลากออกมาจากในคลับยังไม่พอ ยังถูกผลักเข้าไปในรถอีก พิชญ์เท้าแขนทั้งสองข้างกับประตูรถ ก้มหน้าลงมองชุดของคนตัวเล็กตั้งแต่หัวจรดเท้า ตอนนี้ชายกระโปรงสั้นร่นขึ้นมากองอยู่ที่ต้นขาขาวนวลแล้ว “เธอกล้ามากนะ” พิชญ์เอ่ยกับคนตัวเล็กที่กำลังทำหน้ามุ่ยนั่งลูบข้อมือตัวเองป้อยๆ อยู่ ถ้าคำพูดและสายตาของเขาฆ่าคนได้ เธอคงไม่เหลือชีวิตรอดออกจากตรงนี้ อาจจะด้วยฤทธิ์ร้ายของแอลกอฮอล์ที่กำลังสูบฉีดอยู่ช่วยเพิ่มความกล้าให้คนเมา อติญาเงยหน้าจ้องตากับคนตัวโตอย่างไม่ลดละเช่นกัน เขาไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับเธอ “นี่มันตัวของอุ้ม ชีวิตของอุ้มนะคะ คุณใหญ่ไม่มีสิทธิ์” เธอตวาดตอบเขาออกไป ความน้อยใจที่มีแล่นปรี่ขึ้นมาจุกอยู่ที่อก เธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันเสียหน่อย เรื่องคืนนั้นเป็นเพราะความอยากรู้อยากลองของเธอเอง จึงได้เผลอใจไปกับเขา “ทำไมฉันจะไม่มีสิทธิ์ในตัวเธอ” พิชญ์กดเสียงให้ต่ำลงพยายามควบคุมความโกรธที่ปะทุอยู่ในอก “นอนเอากันขนาดนั้น เธอยังคิดว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันอีกเหรอ” เขาจ้องหน้าเธอ มองลึกเข้าไปในดวงตาสวยหวานที่นัยน์ตาฉายแววดื้อรั้นท้าทายเขาอยู่ ****************************** สำหรับท่านใดที่เคยอ่านออนไลน์มาแล้ว ไรต์แนะนำให้อ่านใหม่ตั้งแต่ต้นนะคะ เพราะมีการแก้ไขเนื้อหาเพิ่มบางส่วนค่ะ