นักธนูมือหนึ่งย้อนเวลากลับไปเย็บผ้าอยู่หลังบ้าน เล่ม 1

ไป๋หลันอดีตนักกีฬายิงธนู ตกที่กั้นตาย แต่ได้ย้อนเวลากลับไปยังยุคเก่า เธอที่ชอบอยู่แต่ในห้องก็สมหวังสักที ไม่ต้องออกไปหางานทำ ไม่ต้องหาข้าวกิน ไม่ต้องดิ้นรนกับสังคม ได้นั่งเย็บชุดโบราณที่ชอบทั้งวัน [...จิ้งจื่อรู้สึกอยากจูบจนแทบรอไม่ไหว เขายื่นปากไปใกล้ริมฝีปากของซู่หราน หลับตา สองมือที่เคยกำแน่นยามนี้กำลังเอื้อมไปกุมเอวคอดของนาง ดันเล็กน้อยให้ตัวนางขยับเข้ามาแนบชิดเขายิ่งขึ้น แต่ไม่กล้าแนบชิดริมฝีปากของหญิงสาว ไม่อยากให้นางรู้ว่าเขาอยากจูบอีกจนแทบคลั่ง ‘เด็กบ้านี่! ร้ายชะมัด อยากจูบแต่ไม่อยากลงมือเหรอ’ ซู่หรานตัวสั่น บ่นด่าเขาในใจ เธอไม่ยอมให้เขาได้สมปรารถนาทั้งที่ตัวเองก็อยากจูบมาก “อ้าปาก แลบลิ้นของเจ้าด้วย” เธอสั่งสอน สองมือลูบท้ายทอยของเขา จิ้งจื่อชะงักค้าง ‘ต้องทำเรื่องน่าอายเช่นนี้จริงหรือ’ การแลบลิ้นถือเป็นเรื่องเสียมารยาทและน่าอายที่สุด อย่าว่าแต่ลิ้นเลย เพียงยกมุมปากสร้างรอยยิ้ม เขายังรู้สึกว่าเป็นการกระทำที่น่าอับอาย ยอดฝีมือเช่นเขาต้องทำเรื่องเช่นนี้จริงหรือ จิ้งจื่อค่อยๆ อ้าปากแดงระเรื่อ แลบลิ้นออกเพียงปลายเล็กน้อย หลับตาแน่นไม่อยากรับรู้เรื่องใดทั้งสิ้น เขาอยากจูบ อยากสัมผัสลิ้นนุ่มของหญิงหน้าด้านผู้นี้อีก!!...]