เมื่อดวงตากลมโตปะทะเข้ากับคนตัวสูง ริมฝีปากเล็กเลยคลี่ยิ้มทั้งน้ำตา เป็นรอยยิ้มที่ไม่สวย ไม่สมบูรณ์ แต่เต็มไปด้วยความโล่งใจทั้งหมดที่เหลืออยู่ในชีวิต “คุณ ฮึก คุณเลโอ”

ไม่มีใครเป็นเจ้าของใคร มีเพียงคนสองคนที่ตกลงจะยืนข้างกันเพราะมันจำเป็น

เรื่องดีๆ ในชีวิตของเขาอาจจะมีแค่เรื่องเดียว นั่นคือการ 'ได้รักเธอ'

พี่จินเคยอบอุ่นเหมือนแสงอาทิตย์ในหน้าหนาว กระทั่งฉันบังเอิญพบ 'ความลับ' บางอย่างเข้าและการหลบหน้าไม่ใช่สิ่งที่เขาถูกใจ ดังนั้นเขาจึงเลือกยึดฉันไว้ด้วย 'เลือดเนื้ออีกครึ่งในท้องของฉัน'

เธอเรียนจบ เขากลับมา พร้อมคำถามที่ว่า "รักคนอื่นไปแล้วหรือยัง"

"หนูไม่กลัวเจ็บ หนูไม่ยอมแพ้เรื่องของเราหรอก" เสียงสั่นเครือของเธอยิ่งตอกย้ำว่าประโยคถัดไปที่จะกล่าวใจร้ายแค่ไหน “ยอมเถอะเป็นรัก ผมไม่คิดจะสู้ต่อ ผมพอแล้ว”

สำหรับผม ซินเป็นที่หนึ่งเสมอ แต่สำหรับซินผมเป็นที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้