ลภัสรดาเกลียดงู! ไม่ชอบสัตว์ที่มีเกล็ดและปากกว้างเป็นที่สุด แต่เพราะแม่ขอให้ไปช่วยเพื่อนคนหนึ่งให้พ้นจากภัยที่ตกอยู่ในกำมือศัตรู แม่บอกว่าไม่ใช่งู แต่เป็นพญานาคนั่นมันดับเบิ้ลมหาชาติงูยักษ์เลยนะ!

ไอ้ดำปวดใจ เป็นหมาข้างถนนอยู่ดีๆวันเคราะห์คืนร้าย ดันต้องมามีเจ้านายแบบไม่ทันรู้ตัว แถมเจ้านายยังเป็นผู้ชายที่ฟังภาษาหมารู้เรื่อง นินทาก็ไม่ได้!! แถมยังไม่ใช่ทาสหมาที่น่ารักอีกต่างหาก ..เฮ้อ

คนบาปปากหมากับนางฟ้าที่ปรารถนาจะบวชชีพราหมณ์

ชาตินี้เพราะรัก จึงต้องโดนควักท้อง ลูกที่ยังไม่ลืมตาต้องตายกลายเป็นผี หากชาติหน้ามี อีบัวคนนี้ขอเอาคืน

บางคนบอกว่าเรื่องของเธอคือตำนาน เป็นความรักที่แสนมั่นคงและซื่อสัตย์ บางคนนำเรื่องเธอไปเผยแพร่เป็นละครหรือภาพยนตร์ น้อยคนนักที่จะรู้ความจริงเกี่ยวกับเธอ เข้ามาสิ.. แม่นาคตัวจริงจะเล่าให้ฟัง

เมื่อบ.กนิยายที่เบื่อหน่ายนิยายแทบตาย ต้องหลุดเข้าไปอยู่ในนิยายน้ำเน่าที่พล็อตตลาดอมตะ รวมมันทุกฉากเด็ดที่ต้องมี แถมยังเป็นแค่ตัวประกอบที่ต้องตายเงียบๆด้วย ความซวยจึงมาเยือนเธอ

มิมีสาจะไม่ทนอีกต่อไป เธอโดนใส่ร้ายว่าทำให้ผู้ชายตายมามากพอแล้ว ต่อไปนี้เธอจะไม่ยอมเป็นแพะรับบาปอีกต่อไป ใครอ้างว่าเธอฆ่าคนตายเธอจะให้ทนายฟ้องหมิ่นประมาท ผีแม่ม่ายขี้อาฆาตจะตามไล่ฟาดอย่างถึงลูกถึงโคน

แค่อยากมาเยี่ยมเยือนมาตุภูมิของแม่ เลยเลือกเข้าโครงการนักเรียนแลกเปลี่ยนมาที่นี่ กลับต้องพบว่าโรงเรียนมัธยมแห่งนี้มีกฏลับที่ต้องทำให้ได้อย่าไม่อยากตายก่อนได้เข้าร่วมปัจฉิมนิเทศน์

ปรดาเป็นปอบ แต่เธอกลัวเลือดและเป็นสาวอินโทรเวิล์ดแต่เพราะต้องคอยดูแลคนดีในภารกิจเลยทำให้เธอต้องกลุ้มอยู่บ่อยๆไม่รู้ทำไมเจ้าหน้าที่ระดับใหญ่ในนรกถึงได้มาวอแวแล้วยังทำให้ฟาร์มไก่ไฟไหม้วอดวายบ่อยๆ

ทำไมถึงไม่แต่งงาน... ตรีลักษณ์ งามละเอียด สาวไทยวัย 30 ปีอยากจะกรีดร้องแบบนี้ ไม่ใช่ไม่อยากแต่ง แต่ยังหาผู้ชายที่ตรงตามสเป็คไม่ได้ พอเจอชายที่ตรงกับใจ ชะนีไทยจึงต้องงัดมารยามาใช้ให้ครบ500เล่มเกวียน

เธอไม่เคยอินกับพระอภัยมณี ในบรรดาเมียตานี่ ผีเสื้อสมุทรน่าสงสารที่สุด ดังนั้นเมื่อเธอทะลุเข้ามาในวรรณกรรมเรื่องดัง แล้วเห็นพระอภัยมณีนั่งเป่าปี่ สิ่งแรกที่ทำคือถีบมันด้านหลังตกทะเล

มาทำนมเพราะชีวิตขื่นขมนมเล็ก แต่หมอทำนมจะเป็นไอ้อ้วนเด็กเนิร์ดที่เราเคยหยามว่าชาตินี้ไม่มีทางเห็นขาอ่อนเราหรอกไม่ด๊ายยยยยย ... ช่างเถอะก็ไม่ได้เห็นขาอ่อนนี่ ไม่ผิดที่เคยเย้ยไว้สักหน่อย

ฆาตกรต่อเนื่อง เลือดที่เชื่อมโยงมาถึงความรักของเขาและเธอ

ชื่อเขามาจากทะเลสาบ เขาควรเย็นฉ่ำเหมือนสายน้ำสิ แต่เขากลับร้อนเหมือนไฟ ไฟที่จะเผาไหม้ทุกคนที่เข้าใกล้ให้เป็นจุล

“หล่อนร้องไห้ทำไม” “...” ดวงตากลมโตที่เขาคิดว่าหวานหยดย้อย ตอนนี้ฉ่ำไปด้วยน้ำตา น้ำตาเม็ดโตๆหลั่งไหลออกมาจากดวงตาคู่นั่นไม่ขาดสาย เขาย่นคิ้ว ความเมาแทบจะหายไปหมดเมื่อเห็นน้ำตาผู้หญิง

หากจะหาคำเปรียบเปรยผู้ชายคนนี้ ... ต้องใช้คำว่า ขายอ้อยทั้งไร่ เท่านั้น

แบรนดอนยื่นมือกว้างมาตรงหน้า รอ ในขณะที่ดาหลาเม้มริมฝีปากนิ่งงัน หญิงสาวก้มมองมือที่กำลังรออยู่ ก่อนจะกระพริบตาไล่ความร้อนผ่าวตรงหัวตาแรงๆ สับสน...และ...ลังเลใจ เธอไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาสักนิด

เธออยู่ในวัยที่เรียกว่ารถไฟป้ายสุดท้ายวิ่งเลยป้ายไปนานแล้ว ความโสดช่างโหดร้าย และผู้ชายดีๆก็หายาก เมื่อฟ้าส่งผู้ชายดีๆที่หล่อมากมาให้ ปฏิบัติการอ่อยแบบละมุนละไมจึงเริ่มขึ้น

เพราะเชื่อใจ ถึงได้โง่และเชื่อเขาจนหมดใจ

"เป็นแฟนผมป่ะ" ต้นตระการพูดแล้วก็ยกกระติกน้ำชานมในมือดูดอึกใหญ่ ปักษาสวรรค์เหลือบมองผู้ชายตัวใหญ่ที่ยืนเท้าเอวข้างหนึ่ง มืออีกข้างยกกระติกดูดน้ำ ยืนใต้ร่มไม้ด้วยกัน อีตานี่... "ไม่ล่ะ ฉันไม่ชอบมีภาระ"