ทุกความรักที่เธอเก็บรักษา… กลับกลายเป็นเศษซากใต้เท้าของเขา

โชคชะตาเหวี่ยง 'เกี้ยวจันทร์' กลับมาในชีวิตของ 'หิรัญ' อย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง แต่เขาไม่เคยเกลียดเธอน้อยลงแม้แต่วินาทีเดียว "จนกว่าจะถึงวันนั้น ก็ทุกข์ทรมานให้มากกว่าเดิม แล้วจะไปตายที่ไหนก็ไป"

“ม่อนไม่น่ารักคุณเลย” “ฉันก็ไม่ได้ขอให้มารัก”

ความรักของเธอคือเถ้าถ่าน ในขณะที่เขาเฝ้ารดน้ำให้ดอกไม้ดอกอื่น “ไหนบอกว่าเกลียด ก็อย่ามายุ่งกันสิ!” “เกลียดกัน ไม่ได้หมายความว่าเอากันไม่ได้”

เรื่องระหว่างเธอกับเขาก็เปรียบเสมือน "ดอกไม้พลาสติก" ...ที่ทุกวันสวยงามเเต่ไม่มีวันเจริญเติบโต "เธอก็รู้ไม่ใช่หรือว่าเราผูกมัดกันแค่ทางกาย ไม่ใช่ความสัมพันธ์ทางใจ"

ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขามีข้อผูกมัดด้วยพันธะสัญญากับอีกหนึ่งชีวิต จะหนีก็ไม่ได้ จะตายยิ่งยากกว่า “แล้วที่เอา ๆ กันอยู่เมื่อคืนไม่ให้ผมใช้คำว่า ‘เมีย’ กับคุณแล้วจะให้ผมใช้คำว่าอะไร”

“ข้อตกลงของเรา มันเป็นเรื่องของธุรกิจ ถ้าจะให้ผมปลงใจรักกระถิน คงเป็นไปไม่ได้”

ถ้ารู้ว่าจะร้าย ก็จะไม่รัก ความรักของเขา มีไว้ให้คนอื่น ไม่ได้มีไว้ให้เธอ

“เธอรู้จันทร์หอมว่าหัวใจฉันมีใคร อย่าคาดหวังอะไรมาก”

เธอยอมทนอยู่กับคนไร้หัวใจ ใช่แค่เพราะรัก แต่เพราะพันธะที่ผูกไว้ แม้ต้องจมหยาดน้ำตาหรือสูญสิ้นทุกสิ่งอย่างเธอก็ยอม

สำหรับเธอ…รักที่ให้เขามันแสนมั่นคง แต่สำหรับเขา เธอ…คือแค่หนึ่งในข้อแลกเปลี่ยน สุดท้ายจึงเป็นได้เพียง "ดอกไม้เปื้อนรัก" ที่เขาไม่มีวันรัก...

แค่เศษเสี้ยวหัวใจของเขา...มันยังมากเกินไปสำหรับเธอ “ฉันชอบเพื่อนเธอ ช่วยเป็นแม่สื่อให้หน่อย”

ความบริสุทธิ์หาใช่สิ่งที่เธอมี การเดินเข้าหาหลังกำแพงคือความทรงจำแสนเลวร้าย... ถูกตราหน้าเป็นนักโทษว่าเจ็บเเล้ว การได้ 'รัก' คนที่สร้าง 'ตราบาป' ให้เธอกลับเจ็บยิ่งกว่า

เพราะเธอสงสารหญิงสาวคนหนึ่งจับใจ ที่ต้องตกอยู่ในห้วงอารมณ์ร้ายของชายที่นามว่า "แอรอน" เขาไม่ใช่เเค่ร้าย เเต่เรียกว่า 'โคตรเลว' ความซวยมันจึงบังเกิดทั้งเธอเเละสาวผู้นั้น

เมื่อเขาชายหนุ่มผู้ที่มีความแค้นฝังใจกับการสูญเสียคนรักต้องมาจำใจแต่งงานกับหญิงสาวผู้ที่ทำให้เขาต้องเจ็บปวดตลอดชีวิต เพราะเธอคือผู้ที่พากคนรักไปจากเขา เเล้วบทสรุปเรื่องนี้จะเป็นเช่นไร ต่อไป

เธอเสมือนปีกเคียงข้างกาย ที่ไม่อาจเคียงข้างใจ “เนตรไม่เคยโกหกตัวเอง เนตรรู้และเข้าใจในความรู้สึกของตัวเองดี จะมีก็แต่คนใจร้ายแถวนี้ที่ใจร้ายกับหัวใจและความรู้สึกของเนตรมากเหลือเกิน” “เธอจะบอกว่าฉัน

เมื่อคนที่เขารักก้าวเท้าเข้ามา คนที่เป็นได้แค่ตัวสำรองอย่างเธอก็คงต้องยอมถอยห่างออกไป... “คุณกัสโซ่มีอะไรหรือเปล่าคะ” “ก็แค่จะมาดูว่าเธอตายหรือยัง” “ค่ะ มดยังอยู่ดี ยังไม่ตายสมใจคุณ”

รักของเขามีไว้ให้คนอื่น แต่รักของเธอมีไว้ให้เขา "ท้องเหรอ...เธอเเน่ใจเเค่ไหนเชียวว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกฉัน"

สำหรับเธอเขาคือรัก รักที่ไม่ใช่เพียงแค่การเฝ้ามอง...แต่อยากได้มาครอบครอง ทว่าเขากลับเฉยชากับเธอ ไม่เคยคิดจะมองแม้เพียงหางตา "การที่เราได้รักใครสักคนมันไม่มีคำว่าเสียเวลาหรอกค่ะ แค่ได้รักก็สำเร็จไปขั้