จาก ‘น้องสาวต่างสายเลือด’ ที่เขาเกลียดชัง สู่สถานะ ‘นางบำเรอ’ ที่เขาเผลอรักสุดหัวใจ ​ความเกลียดชังที่ฝังลึก หรือ ไฟรักที่ไม่อาจต้านทาน... อะไรจะเผาผลาญหัวใจของเขาได้มากกว่ากัน?

“ฉันไม่มีวันเอาเด็กรุ่นลูกมาเป็นเมียเด็ดขาด แม้ว่าฉันจะรู้สึกดีกับเธอก็ตาม”

“ถ้าเธอคิดว่าฉันเป็นผู้ชายน่ารังเกียจขนาดนั้น เธอก็ไปบอกพ่อกับแม่ของเธอให้ยกเลิกเรื่องหมั้นสิ เธอคิดว่าฉันอยากจะได้ผู้หญิงปากดีอย่างเธอมาเป็นเมียหรือไง”

“เรื่องงานให้พี่เป็นคนสอนผม ส่วนเรื่องบนเตียงผมจะเป็นคนสอนพี่เอง”

“ผู้ชายหล่อๆแบบพี่ ไม่ต้องไปทำงานบาร์โฮสต์ให้เสียของหรอกค่ะ หนูรวย หนูจะเลี้ยงพี่เอง”

"ไสหัวไปให้พ้นจากบ้านฉันเลยยัยเด็กอ้วน ขวางหูขวางตาว่ะ" "ระวังจะได้คนอ้วนแบบมีนาเป็นเมียนะคะ" "สวยและหุ่นดีกว่าเธอล้านเท่าฉันก็ปฏิเสธมาแล้ว จะออกไปดีๆหรือจะให้คนของฉันมาช่วยกันหามเธอไปโยนที่กองขยะ"

เกิดเป็นสิงห์ต้องหยิ่งไว้ก่อน ไม่ใช่คนกะล่อนไม่ต้องมาอ้อนให้เสียเวลา

“รอยแผลกาย และรอยแผลใจของฉัน เธอเท่านั้นที่ต้องเป็นคนชดใช้”

สาวสวยในค่ำคืนที่เร่าร้อน แท้จริงเธอคือน้องสาวต่างสายเลือดที่เขาเคยไล่ออกจากบ้านเมื่อหลายปีก่อน

“อย่าบอกนะ ว่าจะให้ฉันใช้หนี้ด้วยการขายตัว หรือไปเป็นนางบำเรอขัดดอก” “หน้าอย่างเธอ ไปเลี้ยงเป็ดใช้หนี้ก็พอแล้ว สภาพแบบนี้จะไปบำเรอใครได้วะ”

“เรื่องในคืนนั้น มันเกิดขึ้นเพราะแผนการร้ายๆที่คุณทำพลาด สำหรับผมมันก็แค่อารมณ์พาไป จะให้รับผิดชอบก็คงไม่ใช่ จะให้คบก็เป็นไปไม่ได้”

“เธอคิดว่าคนอย่างฉันจะเอาผู้หญิงแม่หม้ายมานอนด้วยงั้นเหรอ โดยเฉพาะแม่หม้ายผัวตายลูกติดอย่างเธอ ฉันไม่พิศวาส!”

คนอย่างพราวรดา ถ้าอยากได้อะไรก็ต้องเอาให้ได้ ต่อให้ต้องใช้ร่างกายเข้าแลกก็จะทำ “พี่มาร์คจะยอมเป็นผัวดาวดีๆ หรือจะให้ดาวใช้กำลัง” “พะ...พี่ยังไม่เคย อย่าทำอะไรพี่เลยนะ” “ดาวก็ไม่เคย แต่ดาวจะทำค่ะ”

“เธอนี่มันเด็กแก่แดดจริงๆเลย ฉันขอเตือนไว้ก่อนว่าอย่าคิดจะมาอ่อยฉัน ฉันมีแฟนแล้ว ช่วยอยู่ให้ห่างฉัน ท่องจำเอาไว้ ห้ามรักฉัน”

กฎของการอยู่ด้วยกันคือห้ามเผลอใจและห้ามรัก มันคือคำสั่งจากชายผู้มีพระคุณต่อชีวิตเธอ