ผู้ชายที่พูดน้อยแทบนับคำได้อย่างเขา ไม่ใช่สเปกฉันเลยสักนิด แต่ใครจะไปคิดว่าวันหนึ่งจะหวั่นไหวกับเขาเข้าจนได้ !

ความซวยบังเกิดเมื่อฉันดันไปเห็นเขามีอะไรกับแฟนคนอื่น แล้วเรื่องนั้นดันถูกเปิดโปงขึ้นมาโดยที่ฉันก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนเอามาแฉ แต่ที่แน่ ๆ เขาดันคิดว่า 'ฉันคือคนทำ' จึงคอยตามราวีไม่เลิก

‘มิคาเอล’ คือชื่อของผู้ชายที่เครื่องหน้าเปรียบดั่งเทพบุตรแต่นิสัยราวกับซาตาน เขาใจร้าย ดิบเถื่อน ไม่แยแสแม้แต่ความรู้สึกดี ๆ ที่ฉันมอบให้

เรื่องมันเกิดจากฉันที่ดันเอาไม้ไปตีหัวนายเขมเพราะคิดว่าเป็นโจรจะมาทำมิดีมิร้ายเพื่อนสนิท แต่มันดันซวยกว่านั้นเมื่อเขาเป็นเพื่อนกับพี่ว้ากคณะฯ ของฉันเนี่ยสิ ซวยยิ่งกว่าซวย!

อะไรที่ผมอยากได้ ผมต้องได้มันมาครอบครอง รวมถึงเธอด้วย

เพราะแม่ชอบเอาฉันไปเปรียบเทียบกับพี่ชายข้างบ้านที่ตอนนี้เขากำลังเรียนอยู่คณะแพทย์ฯ ทำให้ฉันไม่ชอบใจเอามาก ๆ และฉันก็รู้ด้วยว่าเขาก็ไม่ชอบฉันเช่นกัน ฉันจะเขี่ยเขาออกไปจากชีวิตฉันให้ได้เลย คอยดูเถอะ!

เขาเป็นคนทำให้ฉันรู้สึกถึงความรักอันเจ็บปวด ทำให้ฉันรู้สึกถึงความรักอันน่าลุ่มหลงจนยากที่จะถอนตัวได้ บางครั้งก็เหมือนผลักไส แต่บางครั้งก็รู้สึกถึงแรงรั้งดึงใจฉันให้อยู่กับเขาอย่างยากที่จะต้านทาน

นอกจากจะต้องเอาตัวรอดจากวิชาที่สุดแสนจะยากมาก ๆ แล้วฉันยังต้องเอาตัวรอดจากติวเตอร์ที่คอยจ้องจะจับฉันกลืนลงท้องทุกครั้งที่มีโอกาสด้วย แต่ 'อินท์' คนนี้ไม่ยอมแพ้หรอกนะ

เพื่อนฉันเคยเตือนว่าให้อยู่ห่างเขาเอาไว้ แต่ไม่รู้ทำไมฉันถึงถูกดึงเข้าไปข้องเกี่ยวกับเขาทุกครั้ง ยิ่งพยายามหลีกหนีก็ยิ่งเข้าใกล้...ใกล้กันมากขึ้นทุกทีจนตอนนี้แม้อยากจะหนีเขาก็ไม่ยอมปล่อยฉันไปแล้ว

คาร์ - ลดา

ฉันคิดมาตลอดว่าตัวเองน่ะร้ายกาจที่สุด แต่ที่ไหนได้ ‘เขา’ ต่างหากที่ร้ายกาจกว่าใคร

"อยากให้ช่วยไหม ถ้าอยาก...ก็อ้อนวอนฉันสิ"

เพราะความเมาทำให้เราพลาดท่ามีอะไรกันในคืนนั้น จากนั้นเราก็ตกลงกันว่าจะไม่พูดถึงเรื่องนี้อีก แม้ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัว แต่เพราะเขาเป็นพี่สายรหัสกับเพื่อนของฉันมันเลยทำให้เลี่ยงที่จะเจอกันไม่ได้

คนที่บอกว่าไม่ได้รักกันในวันนั้น กลับทำเหมือนไม่อยากจากกันในวันนี้

ฉันคือ ‘ฟาง’ ลูกสาวคนเล็กของบ้านที่จำต้องมาเป็นคู่หมั้นหมายกับ ‘พี่เอก’ ผู้ชายร้ายลึกที่ฉันไม่สามารถคาดเดาอะไรจากเขาได้เลย ยิ่งรู้จักฉันก็ยิ่งเห็นถึงความร้ายกาจของเขามากยิ่งขึ้น

อยากมีแฟนนักหรอ เดี๋ยวเป็นให้ เอาไหม

แม่ฝากฝังฉันให้พี่รามช่วยดูแลตอนอยู่มอ เขารับปากอย่างจำยอมเพราะไม่สามารถปฏิเสธได้ แต่พอลับหลังเขาทำเหมือนฉันไม่มีตัวตน ไม่เป็นไรหรอกนะ หนูแหวนคนนี้จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขโดยไม่ต้องพึ่งพาพี่รามแน่นอน!

ฉันคิดว่าโลกใบนี้มันจะไม่มีคนแสนดีอะไรเบอร์นี้อีกต่อไปแล้วจนกระทั่งมาเจอ 'ต้อม' ผู้ชายที่ฉันยกให้ว่าเป็นที่สุดของความดีงาม ทั้งใบหน้าและนิสัย แต่พอได้รู้จักมากขึ้นฉันกลับพบว่าเขาคือที่สุดของความ 'เลว'

อยู่บ้านเดียวกัน เจอหน้ากันทุกวัน ไม่รักก็ให้มันรู้ไปสิ

ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ เจอใครก็ไม่รู้จับตัวมาเพราะคิดว่าฉันเป้นแฟนกับพี่เซน แล้วไหนจะแฟนเก่าที่ตามมาราวีฉันอีก ไอ้คนตรงหน้านี่ก็เหมือนกัน กวนตีนสิ้นดี!!!