เปลวไฟราวบรรลัยกัลป์ ได้เผาร่างเขาให้กลายเป็นจุล สลายไปในอากาศ แต่สิ่งหนึ่งไฟไม่อาจเผาให้ห่ายไปได้คือความรัก สิ่งนี้จะคงอยู่ไปชั่วนิจนิรันดร์

สำหรับผู้ที่มี รสนิยมเสพงานกวี แบบคนรุ่นใหม่

เธอและเขาไม่เคยลืมช่วงเวลานั้นได้ แม้ว่าจะผ่านไปหลายปี มันอบอุ่นแม้ว่าจะอยู่ท่ามกลางสายฝน มันยังส่งผลมาถึงทุกวันนี้ เธอสงสัยตัวเองว่าป่วยเป็นโรคความเหงาหรือเปล่า และอยากรู้ว่าเขาเป็นอย่างเธอหรือเปล่า

ความจริงโลกคืออะไร หรือของชีวิตคืออะไร เป็นคำถามที่เคยบ้างล่ะที่ถามกับตัวเอง แล้วตัวเองเข้าใจชีวิตมากแค่ไหน

หากว่าฉันจะมีรักใหม่ ก็จะเลือกคนที่ฉันรักเขามากกว่า คนที่เคยรักซึ่งได้ผ่านไปแล้ว

ความสุขบางทีเราก็สร้างขี้นมาเองได้ในใจ

มันส์พ่ะย่ะค่ะ