เขาน่ะ…ทั้งร้าย ทั้งรัก สารพัดความรู้สึกเลยล่ะที่เขามอบให้ ปากเขาก็บอกว่าแสนดี แต่การกระทำไม่ต่างจากผลักผมตกนรก “ไง…เอาแค่นี้ถึงกับเหนื่อย?” “ไอ้คนชั่ว”

คำว่าสุภาพบุรุษเหรอ ??? อืมมม... ผมมีนะ แต่มันคงจะใช้กับเด็กข้างบ้านอย่างปาร์คจีมินไม่ได้หรอกครับ............

เกิดเป็นโอเมก้าที่ร่างกายอ่อนแอมันยังแย่ไม่พอหรอ ถึงต้องมาพรากคู่โซลเมทของเขาไป.........

...นับตั้งแต่มือขาวสะอาดคู่นี้ได้เปื้อนเลือดเขาไม่เคยคิดอยากจะให้ใครได้จับมันอีกเลย มันไม่มีค่าและไม่คู่ควรมากพอเมื่อเป็นสองมือที่ใช้ฆ่าคน...

“ เพราะเมื่อไหร่ที่เขาต้องการ ผมก็ไม่เคยห้ามมันได้สักที”

เฮียจองกุก ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นพี่ชายแท้ๆของผม ผมไม่สามารถกอดเขาเหมือนอย่างวันนั้นได้อีก " ฮะ เฮียจะกอดจีนแบบนี้ไม่ได้ มันผิด เฮียก็รู้..."

เพราะความต่างถึงแม้รักก็ต้องจากไป กาลเวลาพาใจให้หวนกลับมาพบกัน ในวันที่สายไปแล้ว "ตอนนี้ผมก้าวไปหลายก้าว แต่พี่ก็ยังอยู่ที่เดิม พี่จีมิน" "มันไม่มีวันที่พี่จะก้าวไปยืนข้างนายได้หรอก จองกุก"

คู่หมั้น คำสั้นๆที่เปลี่ยนชีวิตของจีมินไปตลอดกาล จองกุก........คนที่ต้องหมั้นกับเขามันไม่ใช่ผมตั้งแต่แรก