ก็แค่เรื่องราวเล็กๆน้อยๆของผู้โชคดีคนนึง(รึเปล่าหว่า) ร่ายเวทพลาดแล้วเกิดใหม่ ได้รับระบบแปลกๆ เข้าไปเกี่ยวข้องกับอะไรก็ไม่รู้มากมาย ชีวิตของมนุษย์มันต้องเจออะไรขนาดนี้เลยเรอะ !!!

พลังอันยิ่งใหญ่ย่อมมาพร้อมความรับผิดชอบ...อันบ้าบอเยี่ยงทาส ได้พลัง จากนั้น ได้ภารกิจ แม้จะเก่งกาจแค่ไหน แต่เหนือฟ้าย่อมมีฟ้า เหนืออาตี๋ยังมีอากงอาม่า เฮ้อ...คิดมากไปก็เท่านั้น ขายไส้กรอกดีกว่า...

ทั้งๆที่ข้าทรยศท่าน ท่านก็ยังคงมอบโอกาสให้แก่ข้า ทั้งที่ไม่ต้องสนใจข้าเลยก็ได้ แต่ท่านก็ยังคงมอบชีวิตให้แก่ข้า... อา...ท่านเดอะฟูลผู้ยิ่งใหญ่ ปาฏิหาริย์นี้ ข้าจะสลักมันเอาไว้ให้ลึกถึงจิตวิญญาณ...!

คนชงมุก คนตบมุก คนชรา แม้กระทั่งที่ปรึกษาประจำห้องแชตก็ยังมี แถมคนอื่นๆที่เก่งๆก็ยังมีตั้งเยอะ ทำไมไม่เป็นคนอื่นล่ะ ถ้าย้อนเวลาได้ ผมจะไม่กดปุ่มเวรนั้นเด็ดขาด...!

ก็แค่เรื่องราวตำนานของพี่น้องคู่หนึ่ง เรื่องราวของพี่อภัยกับน้องศรีผู้มากไปด้วยความสามารถ ก็แค่เรื่องราวของการเดินทางตามบุญตามกรรมและฝึกฝนเอาตัวรอด...มันไม่ได้มีมากกว่านั้นเลยจริงๆนะ !!!

ข้าไม่สนใจจอก ข้าไม่มีคำอธิฐาน ข้าแค่มาตามคำเรียกของเจ้า...มาสเตอร์ ถ้าเสร็จธุระแล้วข้าจะกลับไปเลี้ยงลูกแล้วอ้อนภรรยา เข้าใจนะ !

ก็แค่กระต่ายที่ชื่นชอบวิทยาศาสตร์และการทดลองที่อยู่มานานแล้วจบชีวิตลงด้วยความเหงา แต่พอตายกลับไม่ได้ไปสงบเมื่อเทพธิดาจากไหนไม่รู้ดันส่งไปเกิดในโลกเดิมแต่เป็นในอนาคตข้างหน้าที่มีสาวน้อยคอยต่อสู้ช่วยโลก

ไอ้ใสๆนี่คืออะไร ท่าทางจะอ่านหนังสือมากไปจนตาลายแล้วสิที่อยู่ดีๆก็มีอะไรก็ไม่รู้โผล่มาข้างหน้า หรือผมจะโดนคาถาลวงตาจากใครที่ไหนเข้าไป...อืม ใช่แน่ๆ หรือว่าผมกำลังจะโดนลักพาตัวจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

คนป่วย ผู้กล้า จอมมาร คนตาย ข้าเคยผ่านมาหมดแล้ว เพราะงั้นเลยเกิดใหม่เป็นข้าในตอนนี้ไงล่ะ ที่โลกนี้ทุกคนสามารถปลุกวิญญาณยุทธที่เป็นพลังพิเศษได้ ส่วนของข้า พอปลุกแล้ว...ข้าไม่ชอบทราย !

เพราะเหตุทางบ้านทำให้ต้อนย้ายบ้านมาต่างโลก แต่ท่านแม่ผู้ยอดเยี่ยมก็มีพยากรจากทวยเทพจึงจัดการไว้ก่อนหลายปีแล้ว แต่เดี๋ยวนะ ทำไมสำนักองเมียวมันถึงได้เหมือนแก๊งยากูซ่าจังวะ !?

มีเรื่องนิดหน่อยคุณพ่อเลยกลายเป็นผู้ข้ามโลก ตารางงานก็เลยยุ่งนิดหน่อย(มาก) เพราะเหตุนี้เองพวกเราที่เป็นลูกๆจึงต้องมาอยู่ต่างโลก แถมยังอยู่คนละโลกอีก เรื่องๆนี้ก็แค่เรื่องราวของฉันในโลกนี้เท่านั้นเอง

ถ้าหากว่าจุดเริ่มต้นของปีศาจหมากไนท์แห่งเกรโมรี่ไม่ใช่เด็กสาวผมแดงหละ ถ้าหากคนที่เก็บยูโตะมาไม่ใช่เรียส เกรโมรี่ แต่เป็นนายน้อยผู้หนึ่งหละ มันจะเป็นเช่นไรกันนะ

จากคุณหนูสู่ยาจก ขนาดจะจบชีวิตยังได้บักเกิดพบกับสถานที่ลี้ลับ จากนั้นจักได้เจอกับความรักที่ผลิบานแบบไม่รู้ตัว...ถึงจะสตรีด้วยกันก็ช่าง แค่ข้ารักท่านก็พอแล้ว

ชีวิตบัดซบ ตกเหวตกน้ำเจอยอดวิชายอดอาวุธ หึ ข้าเจอมาหมดแล้ว ก็ข้านี่แหละที่เป็นคนช่วยเจ้าพวกน่าสังเวชพวกนั้น แต่ทว่าในครั้งนี้..."แต่งกับข้าเถอะนะ" ใจเย็นก่อนยัยหนู ข้ากับเจ้าเป็นสตรีด้วยกันทั้งคู่นะ

ชาติแรกเป็นหัวหน้าทีมวิจัยที่ตายลงเพื่อปกป้องงานวิจัย ชาติที่ 2 คือ 1 ในพระเอกเกมจีบหนุ่มจีบสาว แต่ว่าเนื้อเรื่องโดนทำลายเละเทะจนไม่เหลือชิ้นดี ส่วนชาติที่ 3 ในตอนนี้ ตัวผมคือ...อะนะ

เป็นหัวหน้าทีมงานดูแลท่อปะปาแต่ดันตายเพราะปกป้องลูกน้อง พอลืมตาอีกทีก็มาอยู่ในอ้อมกอดคุณแม่ที่โลกใบใหม่ อืม...เอาไงดีน๊า...

ก็แค่ลูกชายคนกลางที่เสียแก่นแห่งลมปราณจากการช่วยเหลือน้องสาว ตอนนี้จึงไร้พลังปราณใดๆอีกแล้ว แต่ว่านะ ชีวิตไม่ได้มีแค่การต่อสู้ด้วยลมปราณอย่างเดียวนี่นา จากนี้ไปจะทำอะไรดีน๊า...

เมื่อความภักดีได้ถูกทดสอบ อดีตจอมมารจะเป็นเช่นไร เมื่อต้องมาเป็นอสูรรับใช้ของเด็กสาวที่ถูกเรียกว่ายัย 0 สนิท

วองโกเล่รุ่นที่ 10 กับชีวิตอันสงบสุขได้จบลง เพราะอสูรเข้าจู่โจม แต่ก็รอดมาได้จากชายปริศนาในชุดดำกับดาบที่บั่นคออสูรจนสลาย แต่มันยังไม่จบแค่นั้นเมื่อเรื่องนี้มีสาวน้อยเวทมนมาเกี่ยวข้องด้วย

การตายคือการเริ่มต้น ก็นะครับ บางคนได้เกิดใหม่ที่ต่างโลก แต่ผมไม่ใช่ "เฮ้ เจ้าหนู งานมาแหนะ" "อะไรเหรอตาแก่" "หุหุ..." เป็นพระเจ้าที่น่าสงสัยมากครับ