ถ้าพายไม่อยากให้พี่ไปเอาคนอื่น พายก็ต้องเอาพี่ให้เด็ดขาด

รู้สึกกับเขาเกินเพื่อนไปแล้ว ในขณะที่เขาไม่อยากเป็นแม้แต่เพื่อน...ไม่อยากเป็นอะไรด้วยเลย

"มาอยู่ห้องฉันก็ได้" จริงๆ แล้วคำว่าเพื่อนของเราสองคนมันจางมาก แต่ความรู้สึกของผมมันเข้มขึ้นทุกวัน

ปาล์มมี่ ผมต้องย้ายไปอยู่ห้องคุณแล้วไหมแบบนี้ ถ้าเขาสุ่มตรวจเจอขึ้นมาว่าเราไม่ได้อยู่บ้านหลังเดียวกันจริงๆ เราจะหารกันต่อไม่ได้

ผู้หญิงของเขา...รอเขาส่งคนมารับยามค่ำคืน นี่คือสถานะของเธอ

"กล้าหอบเสื้อผ้ามาอยู่ห้องฉัน คิดว่าฉันจะเป็นสุภาพบุรุษนอนหันหลังให้ทุกคืนหรือไง" "ฝันเอาเถอะนะ ฉันจะไม่ให้เธอได้ฉันง่ายๆ หรอก แค่ขาอ่อนก็อย่าหวัง...นอนนอกห้องไปเลย"

ถ้าเค้าจีบวินติดวันไหนก็ช่วยบอกด้วยแล้วกัน...ตอนนี้ ตอนนี้เลย

"ไม่ต้องดร็อปหรอก อีกปีเดียวก็จบ ฉันช่วยได้ แต่ฉันมีข้อแลกเปลี่ยน และเรื่องนี้ห้ามแม่รู้" จากเด็กในไร่...มาเป็นผู้จัดการร้านดอกไม้ที่เขาลงทุนเปิดให้เธอ...แวะเวียนมาสั่งดอกไม้หลังร้านปิด

ไม่มีใครคาดคิดว่าภาคย์จะเลือกเธอ ผู้หญิงที่ดูเรียบร้อยเรียบง่ายแบบลินดาก็ไม่น่าจะยอมอยู่ในสถานะคู่นอนของเจ้านาย แต่กฎของแรงดึงดูดมันจะรู้กันอยู่แค่สองคน

เพราะคำว่า 'เพื่อนห่างๆ' จึงอยากใกล้หมือนเมื่อก่อน เป็นเด็กเสิร์ฟในผับของเขา เป็นเด็กเอ็น...และเป็นเด็กของเขาคนเดียว

"เดี๋ยวนี้ครินเขาก็ไม่เอาแพมแล้วเหมือนกัน"

ตัวอุ่นจังฟาร์ม...แล้วทำไมที่ผ่านมาถึงเย็นชาจัง

เพราะเขาใจร้าย...หัวใจมันถึงร้าว

พร้อมเป็นเตียงให้เธอนอน เป็นหมอนให้เธอหนุน เป็นผ้าห่มให้เธอกอด...แต่เธอให้เป็นแค่เพื่อน

ฉันอ้างกับทุกคนเองว่าเป็น "เพื่อนสนิท" เขา

เธอรู้ว่าสามารถไว้วางใจในวงแขนแข็งแกร่ง...ที่เขาสามารถปล่อยเธอได้ทุกเวลา

ก็เป็นให้แล้วในทุกสถานะ เพื่อนสนิท เพื่อนร่วมงาน และ 'เพื่อนร่วมเตียง'

เพื่อนที่ไม่ได้เจอกันกว่าสามปีโดนหิ้วปีกออกจากผับ ด้วยความหวังดีจึงเข้าไปช่วยเหลือ...ด้วยการพาไปนอนกอดที่บ้าน...อย่างหลังน่ะไม่ได้ตั้งใจ แต่มันทำให้เขาต้องมาแต่งงานโดยไม่ตั้งใจด้วยนี่สิ

"แต่น้องยังเด็กมากเลยนะครับ"

ยอมส่งน้องให้ห่างจากอ้อมอกสี่ปีเพื่อรอเวลาที่เหมาะสม...หรือจะรอไม่ไหว