เมื่อกงเสียงกัดกรุงเทพ ขวัญข้าวผู้ถือโล่กระจกเมืองต้อง “รับ–ปล่อย–ตัดสั้น” ร่วมมาริสา ปริญ และลุงสิงห์ ไล่ล่า “คนส่ง” ฟาดศึกตรา ให้เมืองหายใจเองอีกครั้ง

เมื่อ ไป๋ซินหนิงหลุดจากยุคปัจจุบันเข้าสู่แคว้นต้าเหยียนเพราะปักหยกโบราณ เธอกลายเป็นคนชงชาฝีมือฉมังของเรือนชา “หวินหนี” และบังเอิญไปเป็นหนี้ชีวิต “อ๋องเก้า เซียวอวิ๋นเจ๋อ” ผู้เย็นชาเหมือนน้ำค้างบนดาบ