ทุกๆอย่างคงเป็นปกติ ถ้าไม่เพียงแต่มีแค่จองฮันเท่านั้นที่มองเห็น ชเว ซึงซอล ล่ะก็นะ... [End]

ยุน จองฮันเผลอกลั้นหายใจอย่างไม่รู้ตัว ยามมองเส้นด้ายสีแดงที่ขาดลงตรงหน้า ก่อนจะรู้สึกตัว... ว่าเขาเพิ่งตัดด้ายแดงแห่งโชคชะตาของเทพเจ้าแห่งความรักให้ขาดลงไป

ก็เป็นแค่หุ่นยนต์... จะมีหัวใจได้อย่างไร [End]

เรื่องของผมกับเขา… และคดีฆาตกรรมในคืนฝนพรำ

[AU - THAI Period] ศิวาดลและพงศ์ศุลีไม่มีวันญาติดีกันได้! ทุกคนต่างรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี หากเมื่อคุณชายเล็กแห่งศิวาดลประกาศจะหมั้นหมายกับสาวน้อยจากตระกูลพงศ์ศุลี ทั่วพระนครจึงคราวสั่นสะเทือน

เรื่องทั้งหมดเริ่มต้นขึ้นในคืนที่ดวงดาวพร่างพรายไปทั่วฟ้า ท่ามกลางความเงียบสงบของท้องทะเลยามหลับใหล รอบตัวมีเพียงผมกับเขา และคำสารภาพอันแสนสั้น “ควอน ซูนยอง ฉันชอบนาย” #soonhoon

[Au Thai – Period] ดอกจันทร์กะพ้อร่วงพรูพราย… ผลิดอกบานแล้วโรยราลงดิน

ผี! มนุษย์หมาป่า! แวมไพร์! พ่อมด! แฟรี่! พวกเราคือผู้เช่าอันยอดเยี่ยมของ vanilla twilight บ้านเช่าที่เต็มไปด้วยความสงบสุข ก่อนที่บางคนจะก้าวเข้ามาและสร้างความปั่นป่วนให้กับบ้านหลังนี้... คิม มินกยู

หนึ่งวัน… ที่ทิวาเสมอราตรี หนึ่งคืน… ซึ่งศศีทัดเทียมทินกร #โลหิตวิษุวัต

This is our fate, I'm yours.

ถ้าเปรียบให้ความรักเหมือนขนมแล้ว จะเป็นขนมแบบไหนกันบ้างนะ...

ว่ากันว่า... เมื่อใดที่ความมืดมิดสามารถปกคลุมไปทั่วฟ้าได้ทั้งที่เป็นเวลาแห่งแสงสว่าง เมื่อนั้น... บุตรแห่งรัตติกาลจะกลับมาอีกครั้ง

ผมชอบดื่มกาแฟ หลงรักในรสขมจางและกลิ่นหอมอันเป็นเอกลักษณ์ แต่บางครั้ง... มันก็ทำให้ผมใจสั่น และบางครั้ง... รสขมนั้นก็ติดอยู่ที่ปลายลิ้นโดยไม่รู้ตัว - Latte #Soonhoon